Καμία: Η ταχύτητα με την οποία απαντάς κι η σιγουριά που επιπόλαια πιστεύεις ότι έχεις, δείχνει ότι είσαι ένας λούμπεν προλετάριος, ενώ είναι φανερό ότι απάντησες μετά από μπύρες σε κάποιον πεζόδρομο. Πιάσε δουλειά, κάνε κάτι στη ζωή σου, βγάλε κανένα μεροκάματο κι άσε τα όνειρα για μια δική σου επιχείρηση συλλογής άδειων μπουκαλιών μπύρας. Μισθωτός μια ζωή θα είσαι εξάλλου!
Απολύτως καμία: Εσύ, παιδί μου, δεν είσαι μόνο τεχνικά προλετάριος, αλλά έχεις και πολιτική υπόσταση σαν τέτοιος. Η σιγουριά σου στην απάντηση που δίνεις, δηλώνει ότι τα πορίσματα σου είναι απαύγασμα βαθιάς προλεταριακής ερευνητικής σκέψης και ντούρας ταξικής συνείδησης. Νιώθεις κι ο πρώτος να πούμε, εσύ κι οι όμοιοι σου είστε οι πραγματικοί φορείς του επαναστατικού κοινωνικού μετασχηματισμού... κι άσε τους λούμπεν και τα πολιτικά απολειφάδια (ή νεογνά) να λένε. Μην κωλυσιεργείς... είναι καιρός να επιβάλεις την δικτατορία σου μάγκα!
Μήπως καμία;: Εσύ πρέπει να είσαι μέλος του ΣΥΡΙΖΑ και μάλιστα της κόκκινης και πράσινης τάσης. Φοβάσαι να πεις με σιγουριά ότι υπάρχει κάποια διαφορά, αλλά θες και να σε παίζουν τα πιο αριστερά στοιχεία, γιατί δεν θες πολιτική απομόνωση... αφού ούτε με τους ανανεωτικούς τα πας καλά, ούτε και με την «άκρα» (συνιστώσα). Σκατά στην δήθεν ουδετερότητα σου.
Έχουν διαφορές;: Καλά... εσύ είσαι γέννημα θρέμμα νοικοκυραίων. Με τον και καλά «απολιτικό» μανδύα σου προσπαθείς να κρύψεις την βαθιά αντιδραστική πολιτική σου κρίση, την οποία συνειδητά επιλέγεις να συντηρείς και να αναπαράγεις. Παιδί της αντεπανάστασης και των σκοτεινών καθεστώτων, λειτουργείς ως λαμπρό υποχείριο των αστικών- ιμπεριαλιστικών μπλοκ, τα οποία στο τέλος θα φάνε και σένα. Τουλάχιστον, αφού γίνεσαι ρουφιάνος, αποκόμισε και κάποιο κέρδος από αυτό... Καραγκιοζοπαίχτη!
Ποιοι είναι αυτοί;: Έλα τώρα που δεν ξέρεις... Μυρίζεις από χιλιόμετρα μ’ αυτό το ανανεωτικό perfumeπου φοράς. Οπαδός του Κουβέλη και των άλλων ιπποτών της αριστερής «ανανέωσης», βλέπεις ΠΑΣΟΚ κι εκσπερματώνεις, αλλά δεν θες να το πεις ανοιχτά γιατί φοβάσαι μεν να αποσπαστείς σαν κομμάτι από τον ΣΥΡΙΖΑ με τους ισχύοντες συσχετισμούς (και να χρεωθείς τον ιστορικό τίτλο του διασπαστή- αντιδραστικού αιρετικού), πιστεύεις δε πως έχεις την δυνατότητα να πάρεις το πάνω χέρι στο «Κόμμα». Άρα κάθεσαι και το παίζεις τυφλοπόντικας. Αν ήμασταν στη θέση σου, θα μας είχαμε σιχαθεί!
Νομίζω καμία: Εσύ πρέπει να ‘σαι καλό κουμάσι, αλλά δεν πατάς με σιγουριά στα πολιτικά σου ποδάρια. Μάλλον είσαι μέλος της Εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς ή (αν και μικρότερες πιθανότητες σου δίνουμε) των αριστερών «άκρων» του ΣΥΡΙΖΑ. Είσαι πεπεισμένος ότι δεν υπάρχουν διαφορές, αλλά φοβάσαι ακόμη να το πεις ξεκάθαρα... αφού οι συνθήκες δεν είναι ώριμες. Πρόσεξε, όμως, μην ωριμάσει πολύ το φρούτο και πέσει από το δέντρο κατευθείαν πάνω στο κεφάλι σου. Κι αυτή τη φορά δεν θα είναι μήλο... σύγχρονε Νεύτωνα!
Είμαι βλάκας/ δεν ξέρω/ δεν απαντώ: Και να σου εξηγήσω... δεν θα καταλάβεις! Γιατί; Μα γιατί είσαι βλάκας! Είναι απλό το ζήτημα δικέ μου. Άσ’ τα σάπια, όμως, τώρα... σε καταλάβαμε μικρέ κοινωνικέ αναρχικέ. Πάψε πια να καμουφλάρεσαι και τράβα μπρος.
Σας προκαλούμε να βρείτε και να παραθέσετε τις όποιες διαφορές στις παραπάνω εικόνες
*Ορίστε πως έγινε ο Πρύτανης έπειτα από τον σημερινό προπηλακισμόπου υπέστη
Κάτω τα χέρια από τον Πρύτανη!
Υπάρχουν και τα πόδια
"Ο προϊστάμενος της εισαγγελίας Αθηνών, Γιάννης Σκυλάκος, διέταξε τη διενέργεια κατεπείγουσας προκαταρκτικής εξέτασης για τον εντοπισμό των δραστών της απόπειρας ανθρωποκτονίας εις βάρος του πρύτανη του πανεπιστημίου Αθηνών, Χρήστου Κίττα.
Σύμφωνα με πληροφορίες, δικαστικές και αστυνομικές Αρχές βρίσκονται σε συνεχή επικοινωνία, προκειμένου να κρίνουν αν συντρέχουν οι προϋποθέσεις του νόμου για την άρση του πανεπιστημιακού ασύλου και την επέμβαση των αστυνομικών δυνάμεων μέσα στον χώρο του πανεπιστημίου.
Σύμφωνα με το νόμο, εφόσον διαπράττονται κακουργήματα και υπάρχουν υπόνοιες ότι οι δράστες των πράξεων αυτών βρίσκονται μέσα στον χώρο του πανεπιστημιακού ιδρύματος, μπορεί να γίνει άρση του ασύλου."
Ζούγκλα των Χαφιέδων.gr
Στην Εντατική νοσηλεύεται προληπτικά ο Πρύτανης του ΕΚΠΑ, ο οποίος σύμφωνα με έγκυρες εγκάθετες του Υπουργείου πηγές προπηλακίστηκε από κακούς διαδηλωτές στο χώρο των Προπυλαίων, στο εσωτερικό, μάλιστα, της... κλειδωμένης Πρυτανείας. Πρέπει εδώ να αναφέρουμε το γεγονός ότι ο Πρύτανης πάσχει από μοναξιές και στοιχειώνει το κτίριο της Πρυτανείας, καθήμενος εντός του εσωτερικού προαυλίου, τις ώρες που αυτή είναι κλειστή για το κοινό. Ρεπόρτερ κι ανταποκριτές της 2ης Τρολεταριακής Διεθνούς τον έχουν δει επανειλημμένα να μουρμουρίζει στο παγκάκι της αυλής, καθώς μετράει δέσμες μαύρου χρήματος από τη βασική πηγή εισοδήματος του, τις έρευνες του ΕΚΠΑ για διάφορες ιδιωτικές εταιρίες και πολυεθνικές της Δύσης, τις οποίες διεκπεραιώνουν στρατιές απλήρωτων μεταπτυχιακών.
Αφότου η Πρυτανεία ανοίχτηκε κι οι διαδηλωτές ήρθαν πρόσωπο με πρόσωπο με το «φάντασμα» της Πρυτανείας, ο Πρύτανης φέρεται να φώναξε «Ζήτω η εξέγερση του Δεκέμβρη» και «νίκη σε όλα τα αγωνιζόμενα κομμάτια της κοινωνίας», αλλά οι εισερχόμενοι στο κτίριο, επηρεαζόμενοι κι από την προβοκατορολογία του ΚΚΕ, τον έκριναν ως σκοτεινό πράκτορα εν υπηρεσία κι έτσι του προκάλεσαν εκδορές, σύμφωνα πάντα με τις πηγές του αμερόληπτου Υπουργείου και των Μέσων Αντικειμενικής Εξημέρωσης. Σε συνεχή συνεπικουρία, λοιπόν, με τους υπουργικούς θώκους που λυσσαλέα κι ο ίδιος κυνηγά, αφού δεν του φτάνει η υπεραξία από τις έρευνες (κι εφόσον την μοιράζεται με άλλους μεγαλοκαθηγητάδες- εργολάβους) κι επιθυμεί παράλληλη πολιτική καταξίωση, διακομίστηκε στην Εντατική για προληπτικούς λόγους, προσπερνώντας αξιοκρατικά την σειρά δεκάδων ανθρώπων με κομμένα χέρια, σοβαρούς τραυματισμούς και λοιπά συναφή περιστατικά, γιατί ως γνωστόν είναι κι άνθρωπος μεγάλης ηλικίας και πάσχει από οστεοπόρωση, αρθρίτιδα, λαμογίαση κι υπερβολικό παρασκηνιακό θησαυρισμό, όπως κι ο οργανισμός του εγκυμονεί διαρκώς κινδύνους ανακοπής, εγκεφαλικών και κρίσεων χουντικών φρονημάτων.
«Αυτό το χαστούκι θα μπορούσε να τον είχε θρυμματίσει», μας αναφέρει αυτόπτης μάρτυρας που κατά σύμπτωση είναι ιδιοκτήτης επώνυμης ιδιωτικής εταιρίας που συνεργάζεται με το ΕΚΠΑ, ενώ γνωστοί και φίλοι του από το οικονομικό λόμπι των πανεπιστημιακών ερευνών κάνουν λόγο για «χυδαία επίθεση με δολοφονικό σκοπό που θέτει στο στόχαστρο την εύρυθμη ακαδημαϊκή λειτουργία και τα (υπ)ανθρώπινα δικαιώματα». Όταν τους ζητήσαμε να μας πουν λίγα λόγια για τον άνθρωπο πίσω από τον Πρύτανη, μας δήλωσαν ότι «πρόκειται για ένα άτομο με κοινωνικές ευαισθησίες, ιδιαίτερα όσον αφορά την διατήρηση δικαίου χαρακτήρα μεταξύ των συναλλαγών του πανεπιστημίου (και των απλήρωτων μεταπτυχιακών) με μεγαλοκαρχαρίες πολυεθνικών κι επιχειρήσεων του Δυτικού Καπιταλισμού, φαρμακοβιομηχανίες και ιμπεριαλιστικές μονάδες της υφηλίου». «Κερνάει μέχρι και καφεδάκι από το κυλικείο τα παιδιά που απασχολούνται στις έρευνες» αναφέρει χαρακτηριστικά καλός του συνεργάτης από το ΕΚΠΑ.
Ο πρύτανης έχει σωληνωθεί προληπτικά και βρίσκεται στο κρεβάτι του πόνου, όπου αναμένεται να τον επισκεφθεί ο Αλέξης Τσίπ(ρ)ας, στα πλαίσια της πολιτικής ζητιανιάς που διέπει αυτόν και το κόμμα του. Ο Υπουργός ΠΡΟΠΟ (και ΛΟΤΤΟ και ΤΖΟΚΕΡ και ΚΙΝΟ) συγκλονισμένος από το γεγονός και εμφανώς συντετριμμένος ψυχολογικά, κάνει λόγο για «βία που χαρακτηρίζεται από κοινωνικό μίσος» (αφού ο Πρύτανης είναι γνωστό υπόδειγμα της μέσης κοινωνικής θέσης), όπως και για «μηδενική ανοχή απέναντι στους νεαρούς ταραξίες» (αλλά πλήρη ανοχή στην άμισθη κι ανασφάλιστη εκμετάλλευση εργαζομένων στις πανεπιστημιακές έρευνες και τους εργολάβους μέσα στα Ιδρύματα).
Η Αλέκα Παπαρήγα από την άλλη, σταθερή στις θέσεις του Κομουνιστικού Κόμματος, δήλωσε στο μικρόφωνο της 2ης Τ.Δ, ότι «καταδικάζει τον ιμπεριαλισμό και τα αντεργατικά μέτρα που συμψηφίζουν Κυβέρνηση κι Αξιωματική Αντιπολίτευση στα πλαίσια των φιλελεύθερων οδηγιών της Ε.Ε». «Ο Πρύτανης είναι κι αυτός παιδί της εργατικής τάξης που μόχθησε και τώρα απολαμβάνει τους όποιους καρπούς του χρόνιου κόπου του» ανέφερε φεύγοντας, ενώ διατύπωσε το καθιερωμένο ευχολόγιο για την ανάγκη αναβίωσης του Υπαρκτού και την οικονομική, κοινωνική και πολιτιστική ανωτερότητα της Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας. Η ΝΔ τηρεί σιγή ιχθύος, αφού ο βλαχοδήμαρχος Αντώνης Σαμαράς ασχολείται με την προσέλκυση κόσμου από τη φράξια του σογιού του Μητσοτάκη.
Νεότερα δεν έχει. Edit: Ο Χ. Κίττας δεν διέψευσε κάτι... προληπτικά. Ως διευθυντής του εργαστηρίου ιστολογίας- εμβρυολογίας από το 1993 (με 9 εργαστηριακές μονάδες) θα συνεχίσει να συντονίζει τα "ερευνητικά" προγράμματα για το... δημόσιο όφελος και την κοινωνία (σ.σ: ανασφάλιστη εκμετάλλευση μεταπτυχιακών για προγράμματα ιδιωτικών εταιριών και κλινικών). Εν κατακλείδι, πείτε μας φίλε Χρήστο. Σώθηκαν τα χρηματοκιβώτια της Πρυτανείας; Θα συνεχίσουν να περνάν τα λεφτά κάτω, πάνω, δεξιά κι αριστερά από το τραπέζι; Όλα εντάξει; Είστε καλά;
Ο λαός δεν ξεχνά, ΟΛΟΥΣ τους φασίστες τους κρεμά!
Ρεπόρτερ κι ανταποκριτές της 2ης Τρολεταριακής Διεθνούς
Το νέο πρόγραμμα της ΓΣΕΕ για την προστασία των ανέργων και την κοινωνική αλληλεγγύη
Της Μάνιας Τεγόπουλου (επίσημης ανταποκρίτριας της σοσιαλιστικής Κυβερνήσεως)
Όχι, δεν σας κάνουν πλάκα. Το σκανδιναβικό μοντέλο είναι εδώ, ενωμένο, δυνατό. Η Γενική Συνομοσπονδία Εργοδοτών Ελλάδος σε συνεργασία με τον πολιτιστικό σύλλογο ανέργων και φίλων του Ξανθόπουλου «Αθάνατη Ανεργία» και με τη χρηματοδότηση της Εργατικής Εστίας, του ΣΕΒ και του Γ’ ΚΠΣ, προχωρούν στην δημιουργία κι έναρξη του προγράμματος στήριξης ανέργων και λοιπών ευπαθών ομάδων «Υιοθέτησε κι εσύ έναν άνεργο», με μότο της καμπάνιας «Όλα τα ‘χαμε, η εργασία μας έλειπε».
Την αναγκαιότητα του εν λόγω προγράμματος κοινωνικής πρόνοιας και παροχών στην άνεργη νεολαία εισηγήθηκε ο Ιωάννης Παναγόπουλος, προεδρεύων της ΓΣΕΕ, κάνοντας αναφορά «στα υψηλά ποσοστά ανεργίας που μαστίζουν τους κύκλους των εργαζόμενων νέων σήμερα» και στα δύσκολα παιδικά του χρόνια στην εργατική συνοικία της Εκάλης. «Όποιος δεν τρέφει αισθήματα καπιταλιστικής φιλανθρωπίας κι ελεημοσύνης για τους άπορους ανέργους, είναι μούσκαρος κι άσπλαχνος» δήλωσε κατηγορηματικά κατά παντός υπευθύνου.
Σε κουβέντα που είχε δε με τον πρόεδρο του ΣΕΒ, Δημήτρη Δασκαλόπουλο, κι αφότου οι δυο πλευρές συμφώνησαν ότι ρίζα του προβλήματος των χαμηλών αποθεματικών των ταμείων είναι οι υπέρογκες φαρμακευτικές δαπάνες για την περίθαλψη των ασφαλισμένων, χαρακτήρισε τη συνεργασία ΣΕΒ- ΓΣΕΕ ως πρότυπο διαλόγου των κοινωνικών εταίρων κι υπερασπίστηκε την πάγια θέση του ότι «οι απολύσεις είναι πόλεμος, αλλά η ΓΣΕΕ είναι λιποτάκτης». Έπειτα από ώρες σκληρών διαπραγματεύσεων και ανυποχώρητης στάσης εκ των δύο μερών, η απόφαση είδε το φως της δημοσιότητας.
«Σε αυτήν την κλινήρη ιστορική συνθήκη που βιώνουμε, οφείλουμε όλοι να φροντίσουμε τους ανθρώπινους πόρους του συστήματος» αναφέρει μια παράγραφος από το καταστατικό της κουβέντας. Πάνω σε αυτό, ΣΕΒ και ΓΣΕΕ τόνισαν ότι «παρά την κρίση που έχουμε φορτώσει στις πλάτες τους, εργαζόμενοι κι άνεργοι θα πρέπει να σφίξουν κι άλλο το ζωνάρι, για να τους φροντίσουμε αποτελεσματικά και να τους βοηθήσουμε ουσιαστικά». Ο Δ. Δασκαλόπουλος δεσμεύτηκε ότι ο ΣΕΒ θα στηρίξει το πρόγραμμα πολιτικά κι οικονομικά, ενώ κάλεσε τις εύπορες κοινωνικές ομάδες να συμμετάσχουν μαζικά στην υλοποίηση κι επιτυχή λειτουργία του.
Παρακάτω, η συνέντευξη που έδωσε ο Ι. Παναγόπουλος στα «Κυριακάτικα Ελευθεροχαμαιτυπεία»
Κ.Ε: Κύριε Παναγόπουλε, μιλήστε μας λίγο γι’ αυτό το πρόγραμμα. Πως σας ήρθε η ιδέα και πως αυτή εν τέλει πήρε το δρόμο της εφαρμογής;
Ι.Π: Κοιτάξτε, θα σας μιλήσω λαϊκά, γιατί έτσι έμαθα να μιλάω. Όταν κοιτάω έξω από τα τζάμια του διοικητικού μου γραφείου στην Ε.Τ.Ε, βλέπω περιπλανώμενους ανθρώπους με μια Χρυσή Ευκαιρία στο χέρι που είτε βαδίζουν αγχωμένοι και δυσαρεστημένοι προς κάποια συνέντευξη, είτε πηγαίνουν καταρρακωμένοι να στοιβαχτούν στα ταμεία του ΟΑΕΔ. Ίδιες εικόνες αποκομίζω κι όταν γυρίζω σπίτι με το θωρακισμένο υπερπολυτελές υπηρεσιακό μου αυτοκίνητο, το οποίο χρηματοδοτεί η εργατική τάξη. Ποιος άνθρωπος, που βαυκαλίζεται για τις κοινωνικές του ευαισθησίες, δεν νιώθει άσχημα με αυτή την κατάσταση. Μην κοροϊδευόμαστε, οι συνθήκες δεν είναι ωραίες, χρειάζεται αλλαγή, χρειάζεται στροφή στην αστική ελεημοσύνη. Σε αυτή την βάση εμπνεύστηκα και την ιδέα του προγράμματος, η οποία βρήκε άμεσα απήχηση σε όλους τους εργοδοτικούς κύκλους και τα εύπορα κοινωνικά στρώματα. Ο πολιτιστικός σύλλογος ανέργων και φίλων του Ξανθόπουλου «Αθάνατη Ανεργία» ήταν, επίσης, από τους πρώτους φορείς που προσφέρθηκαν να στηρίξουν το εγχείρημα κι ανέλαβε το επικοινωνιακό του μέρος, ενώ οι χρηματοδότες δεν άργησαν να εμφανιστούν, καθώς διατηρούμε ένα σταθερό δίκτυο επαφών με τον ΣΕΒ, την Εργατική Εστία και την Κυβέρνηση. Δικά μας παιδιά είναι εξάλλου.
Κ.Ε: Πείτε μας λίγο για το πρακτικό κομμάτι του προγράμματος. Πως λειτουργεί; Υπάρχουν οικονομικά ή άλλα κίνητρα για την υιοθέτηση κάποιου ανέργου;
Ι.Π: Αν και προτιμώ να μιλήσει το πρόγραμμα το ίδιο ή τα παιδιά που είχαμε με stage εδώ στη ΓΣΕΕ και απολύθηκαν τώρα με την κατάργηση του θεσμού, θα σας πω κάποια βασικά πράγματα για τη λειτουργία του. Καλούμε ουσιαστικά εύπορες κοινωνικές ομάδες, άτομα με ή χωρίς οικογένεια, να υιοθετήσουν κάποιον επίσημα άνεργο, καταγεγραμμένο δηλαδή στα μητρώα του ΟΑΕΔ, που είτε έχει δική του στέγη, είτε αυτή έχει κατασχεθεί και στεγάζεται πλέον στο ορφανοτροφείο της Εργατικής Εστίας. Όπως, είπα και πριν, το συγκεκριμένο σχέδιο έχει ως αφετηρία την αρχή της αστικής φιλανθρωπίας, παρόλα αυτά για την διασφάλιση της επιτυχίας του, η Κυβέρνηση, ως βασικός χρηματοδότης, συμφώνησε στην εισαγωγή οικονομικών κινήτρων. Έτσι, όποιο φιλεύσπλαχνο ζευγάρι πλουσίων, οικογένεια ή άτομο προχωρήσει στην διαδικασία υιοθέτησης ενός ανέργου, θα λάβει φορολογική απαλλαγή και μερίδιο από το μετοχικό Κεφάλαιο δημοσίων επιχειρήσεων. Θεωρώ, όμως, και πάλι ότι το βασικό κίνητρο είναι η έντονη κοινωνική ευαισθησία της αστικής τάξης στην Ελλάδα, αφού σε αυτήν θα έχει και τον μεγαλύτερο αντίκτυπο.
Κ.Ε: Εργατικοί κύκλοι σας κατηγορούν ότι συνεργάζεστε με τον ΣΕΒ. Κάποιες πιο ακραίες κριτικές σας συνάπτουν την κατηγορία της πλήρους υπακοής στις διαταγές του Κεφαλαίου κι εφαρμογής των φιλελεύθερων του πολιτικών. Τι έχετε να απαντήσετε σε αυτούς;
Ι.Π: Δεν θέλω να ασχοληθώ ιδιαίτερα με αυτό το θέμα, κυρίως όταν η βάση των κριτικών τους είναι ανυπόστατη. Αυτοί οι άνθρωποι που αρκετοί εξ αυτών ήταν και στους «εξεγερμένους εργάτες» τον Δεκέμβρη, δεν είναι εργάτες, δεν έχουν κάνει ποτέ στην ζωή τους μεροκάματο. Το είπα και τότε, το λεω και τώρα. Εγώ ξέρω πως την ώρα που απολαμβάνω τον καφέ μου στην ταράτσα του νεοκλασικού κτιρίου μας στη συμβολή των οδών Πατησίων κι Αλεξάνδρας, οι εργάτες είναι στα γιαπιά τους, είναι στις δουλειές τους, δεν αντιδρούν, δεν κάνουν καταλήψεις σε κτίρια που τους ανήκουν και σίγουρα δεν παράγουν πολιτική. Γι’ αυτό είμαστε εμείς εδώ, εξάλλου. Γιατί αγαπάμε την εργαζόμενη νεολαία και κατανοούμε την έλλειψη ελεύθερου χρόνου, τον οποίο και κυνηγά. Αυτός είναι κι ο λόγος για τον οποίο στεκόμαστε αλληλέγγυοι και στις προτάσεις του ΕΒΕΑ για λιγότερη απασχόληση. Ε, μην περιμένουν, όμως, να διατηρήσουν αμετάβλητες τις αποδοχές τους. Δεν γίνεται να τα θες όλα, αλλιώς κακομαθαίνεις.
Κ.Ε: Πως βλέπετε τα πράγματα γύρω από την νέα Γενική Συλλογική Σύμβαση; Θα έχουμε θετικές εξελίξεις για τις αποδοχές των μισθωτών και τις συνθήκες δουλειάς; Θα πιέσει γι’ αυτό η ΓΣΕΕ;
Ι.Π: Νομίζω ότι αυτή τη φορά έχουμε τη Κυβέρνηση με το μέρος μας, όπως κι ότι η χρόνια φιλία μας με τον ΣΕΒ θα αποδώσει θετική απόχρωση στις εξελίξεις γύρω από τη ΓΣΣΕ. Στην τελευταία συνάντηση που είχα με τον Δημήτρη (σ.σ: Δ. Δασκαλόπουλος, πρόεδρος ΣΕΒ), έδειξε ιδιαίτερα πρόθυμος να συνεργαστεί και να προβεί σε κάποιες υποχωρήσεις, με αντάλλαγμα φυσικά ορισμένους συμβιβασμούς κι από την δική μας πλευρά. Υπάρχουν, βέβαια, κάποιες «κόκκινες γραμμές», όμως, θεωρώ ότι με ένα καλό πούρο και ελάχιστη καλή θέληση, όλα μπορούν να ξεπεραστούν, ώστε να αλλάξουμε σελίδα στην εργασιακή κατάσταση. Οι ενδείξεις αυτές, πάντως, υπάρχουν. Πιστεύω, ότι θα καταφέρουμε να υπογράψουμε αύξηση της τάξεως του -3,5% για τις αποδοχές των εργαζομένων, διατηρώ, όμως, κάποιες επιφυλάξεις για το αποτέλεσμα της διαδικασίας γύρω από την εργατική νομοθεσία, την ασφάλιση και τα ωράρια. Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα χρειαστούμε απόλυτη κοινωνική συναίνεση, όπως και συγκατάβαση σύσσωμου του εργατικού κόσμου.
Κ.Ε: Πείτε μας την άποψη σας για τα πραγματικά αίτια της κατάρρευσης του θεσμού της κοινωνικής ασφάλισης στην Ελλάδα; Η Κυβέρνηση κάνει διαβήματα συνεργασίας και διαλόγου, οι εργαζόμενοι, όμως αντιδρούν. Τι συμβαίνει;
Ι.Π: Το θέμα του ασφαλιστικού και των ταμείων στην Ελλάδα είναι πολύπλοκο. Υπάρχουν πολλές λαθεμένες απόψεις γύρω από τα πραγματικά αίτια, υπάρχει κυρίως άγνοια του κόσμου, με αποτέλεσμα να επικρατούν ανυπόστατοι ισχυρισμοί και θεωρίες συνωμοσίας μεταξύ Κρατών και τραπεζών για το ξεπούλημα των αποθεματικών. Τα δομημένα ομόλογα είναι μια απόλυτα αδιαφανής νόμιμη διαδικασία τζόγου χρημάτων των εργαζομένων. Εντάξει, τι να κάνουμε, οι προηγούμενες Κυβερνήσεις έπαιξαν τα χρήματα και τα έχασαν. Ο τζόγος έχει και το ρίσκο του, εξάλλου. Η ρίζα του προβλήματος είναι αλλού, πιο βαθιά. Δεν είναι ούτε τα δομημένα, ούτε η εισφοροδιαφυγή των εργοδοτών, που υπάρχει, δεν λεω, αλλά είναι μηδαμινή, ούτε ότι οι Κυβερνήσεις έβαζαν χέρι για να καλύπτουν τα ελλείμματα ή τις διάφορες δουλειές τους, που δεν μας αφορούν εξάλλου. Η πραγματική αιτία του προβλήματος είναι οι υπέρογκες φαρμακευτικές δαπάνες και παροχές υγείας για την περίθαλψη των ασφαλισμένων. Θεωρώ αδιανόητο, για παράδειγμα, να ζητάει ένας καρκινοπαθής εργαζόμενος από το ταμείο του, στο οποίο βάζει όλη του τη ζωή λεφτά, να του καλύψει χημειοθεραπείες και φάρμακα εκατοντάδων ευρώ. Δεν είναι τα ταμεία Άγιος Βασίλης, να δίνουν έτσι στον κόσμο. Εμ, λοιπόν, ζητάνε τα της Μιχαλούς, έρχονται μετά και κλαίγονται ότι δεν έχει λεφτά το ταμείο. Πως περίμεναν δηλαδή να έχει;
K.E: Σύμφωνοι, αλλά ένας εργαζόμενος με μηνιαίες μεικτές αποδοχές 900 ευρώ, εισφέρει στο ταμείο του ετησίως 2.016 ευρώ. Δικαίως, λοιπόν, δεν ζητάει από το ταμείο του να του καλύψει στοιχειώδεις ανάγκες, όπως η υγεία; Δεν έχει δίκιο, όταν αντιδρά στην κλοπή των χρημάτων του;
Ι.Π: Κοιτάξτε, αυτό έρχεται πίσω σε αυτά που σας είπα περί λαθεμένων απόψεων. Δεν του έκλεψε κανείς τα χρήματα. Πρέπει ο ασφαλισμένος να κατανοήσει ότι η Κυβέρνηση κι ο εργοδότης του προσφέρουν δουλειά, δεν μπορούν να μην πάρουν κάτι σαν ελάχιστο αντάλλαγμα. Είναι αχαριστία εκ μέρους του να μην τους δώσει, δηλαδή. Και τις παροχές του θα τις έχει με τον καιρό και τις ανάγκες του θα καλύπτει, αλλά πρέπει να μοχθήσει. Πρέπει να δείξει συμπόνια στους σκληρά εργαζόμενους βουλευτές, να κάτσει ήσυχος, να μην αντιδρά. Ιδιαίτερα τώρα, που οι καιροί είναι δύσκολοι. Αλλά είναι κι αυτή η πανευρωπαϊκή πρωτοτυπία του έλληνα εργαζόμενου που αντιδρά συνεχώς και για όλα. Μάλλον δεν αντιδρά, γκρινιάζει και δεν είναι ευχαριστημένος με όσα ανιδιοτελώς του δίνονται από ανθρώπους, όπως ο Δημήτρης του ΣΕΒ, που μόχθησαν σε όλη τους την ζωή και τώρα απολαμβάνουν τους καρπούς του ιδρώτα τους. Μην κοροϊδευόμαστε, οι εργαζόμενοι εδώ είναι κακομαθημένοι. Γι’ αυτό κι εμείς ως ΓΣΕΕ στηρίζουμε τις πολιτικές λιτότητας των Κυβερνήσεων. Είναι για την σωστή διαπαιδαγώγηση των ανθρωπίνων πόρων του συστήματος.
Κ.Ε: Κλείνοντας, τι έχετε να πείτε για την άνεργη κι απολυμένη νεολαία που κατακλύζει τους δρόμους με τις κινητοποιήσεις της; Πράττει σωστά;
Ι.Π: Με λυπεί που το λεω, αλλά η νεολαία έχει αποπροσανατολιστεί. Θεωρεί ότι η λύση βρίσκεται στους δρόμους ή σε αυτά τα ταξικά πρωτοβάθμια, μιλάει για συνδικάτα των εργαζομένων, αναφέρεται υποτιμητικά στην ΓΣΕΕ και στην τεράστια ιστορία αγώνων (σ.σ: ξεπουλήματος) που κουβαλά, επιλέγει μια πολιτική άμεσης σύγκρουσης κι αντιπαράθεσης, αντί να αφήνει την Συνομοσπονδία της να χειριστεί τις όποιες διαφορές. Η λύση δεν είναι στους δρόμους, η λύση είναι στα γραφεία της ΓΣΕΕ, στην οικογενειακή αγάπη, στην εσωτερική ισορροπία του ανθρώπου. Εγώ μίλησα και με τον Μιχάλη (σ.σ: Χρυσοχοϊδη), του είπα «μην αφήσεις τους άνεργους, τους απολυμένους και την νεολαία χωρίς προστασία». Γιατί πρέπει να παραδεχτούμε ότι δεν ξέρουν και δεν μπορούν να προστατευτούν μόνοι τους. Η ΓΣΕΕ θα είναι αυτή που θα τους φροντίσει, θα τους βρει δουλειά και θα τους εντάξει ξανά στο μηχανισμό παραγωγής και την κοινωνία του κέρδους. Αλλά, όπως σας είπα και πριν, οι εργαζόμενοι σήμερα δεν εκτιμούν τίποτα.
Πολιτιστικός Σύλλογος ανέργων και φίλων του Ξανθόπουλου "Αθάνατη Ανεργία"
Υ.Γ: Πρόκειται για πλαστή είδηση και κατασκευασμένο εξ ολοκλήρου από εμάς κείμενο (ακόμα κι η συνέντευξη), που αποτελεί οξύτατη πολιτική κριτική από το στρατόπεδο της τάξης προς αυτό της μπουρζουαζίας και χρησιμοποιεί υπαρκτά πρόσωπα, καταστάσεις και θεσμούς, των οποίων τις αληθινές "ταξικές" καταβολές και πολιτικές πεποιθήσεις εκφράζει, για να αφήσει την κριτική δυνατότητα στο αναγνωστικό κοινό (αφού τα γραφόμενα μιλάνε από μόνα τους).
-Πρέπει να γράφει στους όρχεις του το αίσθημα της συλλογικής ευθύνης και να παίρνει στο λαιμό του χιλιάδες διαδηλωτές με τις πράξεις του σε κατά προτίμηση αναλογία 10 (τις παίζουν) προς 100 (προσάγονται).
-Πρέπει να αγνοεί φωνές λογικής κι ένστικτα αυτοσυντήρησης, ακολουθώντας πιστά ηθογραφίες ηρωικής απαισιοδοξίας των βορείων φυλών. Όταν είναι περικυκλωμένος από διμοιρίες των ΜΑΤ και δεν έχει δίοδο διαφυγής, οφείλει να συγκρουστεί και να συλληφθεί, όντας συνεπής στον αυτοκτονικό του παραλογισμό.
-Πρέπει διαρκώς να εκστομίζει ιαχές πολέμου και να διακατέχεται από πολεμοχαρές πνεύμα.
-Στο δίλημμα «Κινηματική σωφροσύνη ή άφρονα βαρβαρότητα» πρέπει πάντα να επιλέγει το δεύτερο.
-Πρέπει να επιλέγει τους συντρόφους του με προσωπικά κριτήρια κι όχι με πολιτικά- κινηματικά. Αν τύχει και νοιαστεί για την μοίρα κάποιου άλλου, αυτή θα είναι η κλίκα του που συνήθως χαρακτηρίζεται από το ίδιο διανοητικό επίπεδο (καθυστέρησης).
-Πρέπει να έχει χαμηλή αντιληπτική ικανότητα και να πέφτει σε σχέδια- φάκες του αστυνομικού σώματος, ακόμα κι αν αυτά είναι έκδηλα σε όλους. Οφείλει να πιστεύει ότι η ΕΛ.ΑΣ είναι αποδιοργανωμένη, δεν ακολουθεί τακτικές και δεν κάνει σχεδιασμούς ποντάροντας στην βλακεία ορισμένων για να καταστείλει επιτυχώς.
-Αν ανήκει σε κάποια οργάνωση και κατεβάζει μπλοκ, πρέπει να αφήνει το μπλοκ του χωρίς περιφρούρηση και τον κόσμο του μπλοκ του απροστάτευτο. Στο όνομα του να μην θεωρηθεί από έτερους ανεγκέφαλους «κινηματικός μπάτσος» ή «μιλιταριστής» (σε κάποιες περιπτώσεις), οφείλει να μην φέρνει παλούκια κι αναγκαίο εξοπλισμό, να έχει ένα μπλοκ ευάλωτο στην κρατική καταστολή και να καλλιεργεί αισθήματα ατομικισμού έναντι συλλογικής συνειδήσεως στον κόσμο που συμμετέχει.
-Πρέπει να κάνει ότι κάνει και μετά να τρέχει δημιουργώντας πανικό και στον υπόλοιπο κόσμο. Πιστεύει ότι το χάος κι ο πανικός είναι οι καλύτεροι φίλοι της πορείας. Του γρήγορου η μάνα, εξάλλου, ποτέ δεν έκλαψε.
-Πρέπει να μην σέβεται τις διαθέσεις της πλειοψηφίας και να συγκρούεται (σε πολλά εισαγωγικά) κατά προτίμηση σε αναλογία 100 (τις παίζουν) προς 5.000 (διαδηλώνουν στα αναρχικά μπλοκ, τα μόνα που πλήγονται από την αστυνομική επέμβαση κάθε 17 Ν), χωρίς δηλαδή να το σηκώνει το κλίμα.
-Πρέπει να πάσχει από φετιχισμό της βίας κι όχι να την θεωρεί αναγκαίο μέσο για την υπεράσπιση των αγωνιζόμενων από τις κατασταλτικές δυνάμεις ή την προώθηση των κινηματικών στόχων και συμφερόντων.
-Πρέπει να μην κατανοεί τα λάθη του, ούτε να έχει ιστορική επίγνωση για το που οδηγούν οι τακτικές του. Εξάλλου, χέζει στον τάφο της Ιστορίας.
-Πρέπει πρώτα να πράττει και μετά να αντιλαμβάνεται τις συνέπειες της πράξης του (αν τύχει και μπορεί), τις οποίες κι αναλύει αργόστροφα.
-Πρέπει να προστατεύει τον αμόλυντο γενετικό του κώδικα από πολιτικά ακάθαρτες φυλές (π.χ την Κόκκινη Φυλή, αν ανήκει στην Μαυροκόκκινη) και να μην συνεργάζεται με άλλες πολιτικές συνιστώσες του κινήματος.
-Πρέπει να είναι ασύντακτος, χωρίς πάσα συνοχή και να ανοίγει μέτωπα παντού. Αν τις παίζουν 100 μέτρα πιο κάτω κάποιοι και φέρνουν τα ΜΑΤ στο σημείο, αυτός θα πάει να τις παίξει εκατό μέτρα στον αντίποδα για να φέρει άλλα ΜΑΤ κι από την άλλη πλευρά.
-Εφόσον δεν κατεβαίνει οργανωμένα στον δρόμο, πρέπει να ψαρεύει τυχαίο κόσμο για την στελέχωση των άγριων σχεδίων του. Μετά, όμως, θα ζητάει αλληλεγγύη όταν οι 3 από τους 5 που ψήθηκαν ήταν ασφαλίτες και τον έδεσαν στο στενό (αν βρεθεί άτυχος).
-Πρέπει να εκπληρώνει τα παιδικά του απωθημένα κάνοντας την πορεία παιδική χαρά. Τα παιχνίδια που δεν κατάφερε να παίξει μικρός πρέπει να τα παίξει τώρα, μιας και βρήκε φίλους να τον παίζουν. Κλέφτες κι αστυνόμοι, κρυφτό, κυνηγητό, γύρω γύρω όλοι (οι μπάτσοι), κούνια (κι ας με δέρνουν τα γουρούνια), τραμπάλα (μια κλωτσιά στον έναν, μια κλωτσιά στον άλλον) κι άλλα τέτοια.
-Πρέπει να κάνει ντου στην κεφαλή της πορείας κι όχι αφού έχει περάσει όλος ο κόσμος ώστε μην μείνουν χωρίς λεία τα δίχτυα της ασφάλειας.
-Αν έχει συλληφθεί κόσμος, πρέπει να συνεχίζει τα μπάχαλα κι όχι να κοιτάει να τους απελευθερώσει και να τους τραβήξει από τα χέρια των ΜΑΤ. Εξάλλου, μάλλον δεν θα είναι η κλίκα του.
Η ΣΟ του indymedia προχωρά σε διαβήματα «καλής θελήσεως κι αμοιβαίας συνεργασίας» προς του χρήστες του μέσου. Ενδεικτικό στοιχείο αυτής της στροφής, η απενεργοποίηση της προέγκρισης σήμερα μόλις για πέντε λεπτά εντός του μεσημεριανού ωραρίου, πράγμα αναγνωρίσιμο ως θετικότατο για το μέλλον της άμεσης δημοσίευσης.
Ευχόμαστε, εν τη πάροδο του χρόνου, το διάστημα όπου ο κινηματικός (sic!) αυτός δίαυλος ενημέρωσης, επικοινωνίας κι ανταλλαγής απόψεων λειτουργεί χωρίς προέγκριση να αυξηθεί και στα δέκα λεπτά την ημέρα. Θα πιέσουμε όλοι μας γι’ αυτό!
Τη Παρασκευή, 29.10.2009, προχωρήσαμε σε incognitoείσοδο στην Εκκλησία της Αγίας Παρασκευής, στην περιοχή της Αγίας Παρασκευής, ενδεδυμένοι με βάση τον κώδικα ενδυμασίας των πιστών της χριστιανικής ορθοδοξίας. Αφού με περίσσια αντοχή, θαρραλέα υπομονή και λιονταρίσια καρδιά, περιμέναμε την λειτουργία να περιέλθει στο χρονικό της τέλος, βρεθήκαμε έμπροσθεν του μυστηρίου της μεταλήψεως, έτοιμοι να προσδώσουμε στην τρίτη ηλικία τη πραγματικότητα της «αναλήψεως» (ευθύνης). Εν τω χρονικό διάστημα 09:00 με 09:05 κι ενώ οι πιστοί συμμετείχαν ως αγέλη στην Θεία Κοινωνία, έχοντας στοχεύσει ηλικιωμένη αστή κυρία της περιοχής, προχωρήσαμε σε επαναστατική τρικλοποδιά στη συγκεκριμένη κατά τη φάση της εξόδου της από το ναό της Μεγαλόχαρης. Η εκπρόσωπος της πρεσβύτερης μπουρζουαζίας του τόπου σκόνταψε επάνω στο επιχειρησιακά άριστα τοποθετημένο πόδι μας και σωριάστηκε στο έδαφος της παρακείμενης πλατείας, έπειτα από θεαματική ρίψη κι επακόλουθο εκσφενδονισμό εκ της σκάλας, εξωτερικά του κτιρίου. Εν τέλει, μεταφέρθηκε με όχημα του ΕΚΑΒ στο πλησιέστερο νοσοκομείο, όπου της παρείχαν την απαραίτητη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.
Κάθε αστική τάξη, έτσι κι η λούμπεν μεγαλοαστική τάξη της Ελλάδος, τρέφει ορισμένους φόβους για την διάτρητη κοινωνικά σταθερότητα και λεπτή ισορροπία του κοινωνικού «συμβολαίου» ταξικής ειρηνικής συνυπάρξεως. Ένας εξ αυτών, πέρα από τη συλλογική ρήξη του προλεταριάτου με τις υπάρχουσες κοινωνικές δομές, την ολοκληρωτική ανατροπή του καθεστώτος οικονομικής εκμετάλλευσης (της βασικής καπιταλιστικής σχέσης) και την εγκαθίδρυση της προλεταριακής δικτατορίας πάνω στην αστική τάξη, είναι και το αντιθρησκευτικό ένοπλο (με φυσικά όπλα) του μαϊλιστικού λενινιστικού χώρου. Επί ετών οδηγούσαν οι μεταπολιτευτικές ένοπλες οργανώσεις του επαναστατικού μαϊλισμού τα χριστιανικά καθεστώτα σε εκτεταμένη τρεμούλα, σείοντας τα σαθρά κι ετοιμόρροπα θεμέλια του οικονομικού τους συστήματος. Πίστεψε η μπουρζουαζία κι οι προστατευτικοί μηχανισμοί της, ότι ξεμπέρδεψαν με το «αντάρτικο» του εν λόγω πολιτικού χώρου, αφού, όπως βαυκαλίζονταν, τον οδήγησαν επιτυχώς σε πολιτική και πρακτική αδράνεια. Ο εφιάλτης τους, όμως, ξανάρχισε. Κι αυτή τη φορά θα πέσουν σε οριστικό λήθαργο.
Κάθε θεσμός τους αποτελεί ένα όπιο για τις εργατικές λαϊκές μάζες, έναν παράγοντα καταστολής της αυθεντικής προλεταριακής οργής, έναν δηλητηριώδη κισσό που οδηγεί σε κώδικες «ανεκτής» και «μη ανεκτής» συμπεριφοράς, μια πλατφόρμα «διαπαιδαγώγησης» του προλεταριάτου με γνώμονα τις ζωτικές ανάγκες του καπιταλιστικού συστήματος και της αγοράς εργασίας. Κάθε αστικός θεσμός είναι ένα εύχρηστο για την κυριαρχία εργαλείο υποταγής της εργατικής τάξης στους νόμους του Κεφαλαίου και του, δημιουργημένου για την προάσπιση των συμφερόντων αυτού, Κράτους. Η εξόντωση των πραγματικά υγιών κοινωνικών και πολιτικά πρωτοπόρων στοιχείων που δρουν ενάντια στην ταξική πυρόσβεση και δημιουργούν συνεχώς κοινωνικές δομές αντιθέσμισης (δομές ρήξης κι ανατροπής των υπαρχόντων συσχετισμών στη σκακιέρα του ταξικού ανταγωνισμού), είναι πλέον επιτακτικής ανάγκης ζήτημα και πρωταρχικής σημασίας θέμα για το λούμπεν μεγαλοαστικό στρώμα της Ελλάδος, όπως και της καθεστηκυίας τάξης καθολικώς επί της υφηλίου. Δημιουργία (ναοί), αναβάθμιση (μεγαλύτεροι ναοί), εξοπλισμός (λιβανιστήρια, δισκοπότηρα, σκήπτρα) και διαρκής εκσυγχρονισμός (ηλεκτρονικές λειτουργίες και ιστοσελίδες) του άμεσου κατασταλτικού μηχανισμού, της Εκκλησίας της Αστυνόμευσης, δηλαδή.
Αν κάτι πρέπει να επανακτηθεί από το σημερινό προλεταριάτο για να προχωρήσει στην κατάληψη των μέσων παραγωγής και της εξουσίας (άρα και στην τελική οικειοποίηση του παραγόμενου πλούτου και την διαχείριση αυτού προς όφελος του ιδίου), αυτό είναι η χαμένη του δυναμική κι η αποσπασμένη από αυτό συλλογική συνείδηση, κάτι που θα αλλάξει ριζικά την αντιληπτική ικανότητα που έχει το ίδιο για τον εαυτό και θα αποτελέσει βασικό υποβοηθητικό υπομόχλιο για τα πρώτα ριζοσπαστικά βήματα της τάξης. Πέρα από τον ταξικό εχθρό, η σύγχρονη εργατική τάξη έχει να καταπολεμήσει μια πραγματικότητα που πηγάζει από λογικές ισχνότητας, ηττοπάθειας κι αδυναμίας. Λογικές που με τη σειρά τους πηγάζουν από την προώθηση της ιδιώτευσης και της απομόνωσης μέσα κι έξω από την εργασία. Η ήττα, η οργανωτική ανεπάρκεια, η ασυνταξία κι η απουσία ενωτικής ενιαίας συγκρότησης, έχουν οδηγήσει του κολασμένους της γης να απολέσουν την πίστη εν ιδίοις και να ενστερνιστούν σκοταδιστικά δόγματα που στρέφονται ενάντια στον διαλεκτικό υλισμό. Στα ίδια πλαίσια, θεωρούμε σαν οργάνωση, ότι ιδιαίτερο ρόλο στον ευνουχισμό του σύγχρονου εργαζόμενου, έχει επιτελέσει, λοιπόν, ο συγκεκριμένος αυτός ηλικιακός τομέας στη πλειοψηφία του.
Θύμα της αστικοποίησης και της πρώτης εκβιομηχάνισης, όπως κι αποδέκτης της επανειλημμένης, επί σειράς πολέμων κι ετών, κυρίαρχης προπαγάνδας της εθνικής ενότητας κι ομοψυχίας, η τρίτη ηλικία, έχει συμβάλει τα μέγιστα στην καταπολέμηση και την υπονόμευση μιας διηνεκούς ταξικής «ανησυχίας» που διακατέχει τον εργαζόμενο λαό. Οι πουριτανικές και συντηρητικές λογικές (εκτός δηλαδή του αριστερού κι αξιότιμου κομματιού της που έχει δώσει μάχες για την συλλογική μνήμη και τα προλεταριακά συμφέροντα) των ηλικιωμένων, απαύγασμα της καταγωγής κι ανατροφής τους, όπως κι απόρροια των κοινωνικών, οικονομικών και πολιτιστικών συνθηκών της εποχής, εντός της οποίας ανατράφηκαν, έχουν μεταφερθεί μεθοδευμένα στο νέο προλεταριάτο μέσω του αστικού θεσμού της οικογένειας, βασικής οπιούχας δομής του καπιταλιστικού συστήματος. Οι εργατικές μάζες οφείλουν να εφαρμόσουν το δόγμα της μηδενικής ανοχής στα συντηρητικά και βαθύτατα υπεύθυνα για τον κοινωνικό εκφασισμό, απολιθώματα της τρίτης ηλικίας, όπως και καλούνται από τα ενδότερα του ταξικού πυρήνα να μην επιδείξουν καμιά κοινωνική αλληλεγγύη σε τέτοια κοινωνικά εκτρώματα που λυμαίνονται τον πλούτο τον οποίο παράγουμε καθημερινώς.
Την τρικλοποδιά στην Εκκλησία της Αγίας Παρασκευής,
την έβαλε η 2η Τρολεταριακή Διεθνής!
Ήταν ο παππούς σου στα SS;,
Κλίκες, μπάτσοι, γέροι, δικαστές!
Καμιά ειρήνη με τα γηρατειά,
Τρομοκρατία είναι η κυριακάτικη Εκκλησιά!
ΜΕΤΑΝΟΕΙΤΕ!
2η Τρολεταριακή Διεθνής
Αντιθρησκευτικοί Πυρήνες του μ- λ χώρου
Προλεταριακές Περίπολοι Περιφερόμενων Απολειφαδιών για τη Μνήμη του Ν. Ζαχαριάδη
Στην αναβάθμιση του λογισμικού του Π. Μεντρέκα προχώρησε το ΚΚΕ, αφού το προηγούμενο είχε παλιώσει και παρουσίαζε συνεχώς λειτουργικά προβλήματα στις ανακοινώσεις του κομμουνιστικού Cyborg.
Αποκλειστικές φωτογραφίες του ανανεωμένου Παναγιώτη εδώ:
Όπως διακηρύττουμε και μέσα από το καταστατικό μας, θεωρούμε την συλλογική τρολεταριακή μνήμη βασικό εργαλείο για την τρολική πάλη ενάντια στα διαχειριστικά καθεστώτα. Γι’ αυτόν τον λόγο ανοίγουμε για άλλη μια φορά το ιστορικό φωτογραφικό αρχείο της 2ης Τ.Δ και παραθέτουμε δυο νέες εικόνες σοσιαλιστικού δέους και γραφικού κύρους.
1. Μα για ποιόν άλλο να επρόκειτο, παρά για τον πνευματικό υιό του Λέοντα Τρότσκι και τον αληθινό πιστό κι αλύγιστο συνεχιστή της «Διαρκούς Επανάστασης», τον Σ. Μάτσα, τον Σ. Μιχαήλ αλλιώς, τον Πατέρα του Τεταρτοδιεθνισμού. Ατενίζει τις εργατικές λαϊκές μάζες (από κάτω του) που εγκολπώνονται στα προστατευτικά πολιτικά του σκέλια, κραδαίνοντας τις κόκκινες παντιέρες του Κομμουνισμού και τις καρδιές της αφοσίωσης στην τροτσκιστική αλήθεια και τον πεφωτισμένο ηγέτη.
2. Ο Γιώργος Παπανδρέου (Γιωργάκης), ο Θεόδωρος Πάγκαλος (πολλών κυβικών πολιτική φιγούρα) κι ο Μιχάλης Χρυσοχοϊδης (γνωστός φίλος πολλών αντιεξουσιαστών) σε μια μοναδική αφίσα- παράδειγμα ιστορικής λαογραφίας- της εποχής του Υπαρκτού στην ΕΣΣΔ, βασικοί πρωταγωνιστές της θεατρικής κωμωδίας «Οι υπουργοί μου, οι σοσιαλιστές».
Μια μούτζα από το προλεταριάτο στους προδότες και τους εχθρούς της τάξης
"Τρολιά χωρίς πολιτική είναι υποτίμηση και βλακεία. Πολιτική χωρίς τρολιά είναι υποδούλωση και βαρβαρότητα" Μιχαήλ Μπαρμπούνιν
HIT COUNTER
Εβίβα Λος Τρολετάριος
Ε, εσείς φταίτε που μας ταϊζετε σκατά, όχι εμείς!
Τα παιδια της γαλατιας
...γιατί αυτοί της γαλαρίας είναι πολύ χαλαροί τύποι!
Βλακ-αουτ στο Κοινωνικο εργοστασιο
και στο κανονικό... Blackout!
Είμαστε το σύγχρονο ελαστικό τρολεταριάτο της ανασφάλιστης τρολιάς, της προσωρινής παραμονής σε sites και της χαμαιλεοντικής προσαρμογής στo δικτυακό περιβάλλον τρολεργασίας. Αλλά είμαστε πολλοί και καλοί...
