Διαβήματα «καλής θελήσεως»

Η ΣΟ του indymedia προχωρά σε διαβήματα «καλής θελήσεως κι αμοιβαίας συνεργασίας» προς του χρήστες του μέσου. Ενδεικτικό στοιχείο αυτής της στροφής, η απενεργοποίηση της προέγκρισης σήμερα μόλις για πέντε λεπτά εντός του μεσημεριανού ωραρίου, πράγμα αναγνωρίσιμο ως θετικότατο για το μέλλον της άμεσης δημοσίευσης.

Ευχόμαστε, εν τη πάροδο του χρόνου, το διάστημα όπου ο κινηματικός (sic!) αυτός δίαυλος ενημέρωσης, επικοινωνίας κι ανταλλαγής απόψεων λειτουργεί χωρίς προέγκριση να αυξηθεί και στα δέκα λεπτά την ημέρα. Θα πιέσουμε όλοι μας γι’ αυτό!

Η πραγματική προκήρυξη

Το χτύπημα στην Αγία Παρασκευή

Για μια επαναστατημένη νεολαία

Τη Παρασκευή, 29.10.2009, προχωρήσαμε σε incognito είσοδο στην Εκκλησία της Αγίας Παρασκευής, στην περιοχή της Αγίας Παρασκευής, ενδεδυμένοι με βάση τον κώδικα ενδυμασίας των πιστών της χριστιανικής ορθοδοξίας. Αφού με περίσσια αντοχή, θαρραλέα υπομονή και λιονταρίσια καρδιά, περιμέναμε την λειτουργία να περιέλθει στο χρονικό της τέλος, βρεθήκαμε έμπροσθεν του μυστηρίου της μεταλήψεως, έτοιμοι να προσδώσουμε στην τρίτη ηλικία τη πραγματικότητα της «αναλήψεως» (ευθύνης). Εν τω χρονικό διάστημα 09:00 με 09:05 κι ενώ οι πιστοί συμμετείχαν ως αγέλη στην Θεία Κοινωνία, έχοντας στοχεύσει ηλικιωμένη αστή κυρία της περιοχής, προχωρήσαμε σε επαναστατική τρικλοποδιά στη συγκεκριμένη κατά τη φάση της εξόδου της από το ναό της Μεγαλόχαρης. Η εκπρόσωπος της πρεσβύτερης μπουρζουαζίας του τόπου σκόνταψε επάνω στο επιχειρησιακά άριστα τοποθετημένο πόδι μας και σωριάστηκε στο έδαφος της παρακείμενης πλατείας, έπειτα από θεαματική ρίψη κι επακόλουθο εκσφενδονισμό εκ της σκάλας, εξωτερικά του κτιρίου. Εν τέλει, μεταφέρθηκε με όχημα του ΕΚΑΒ στο πλησιέστερο νοσοκομείο, όπου της παρείχαν την απαραίτητη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.

Κάθε αστική τάξη, έτσι κι η λούμπεν μεγαλοαστική τάξη της Ελλάδος, τρέφει ορισμένους φόβους για την διάτρητη κοινωνικά σταθερότητα και λεπτή ισορροπία του κοινωνικού «συμβολαίου» ταξικής ειρηνικής συνυπάρξεως. Ένας εξ αυτών, πέρα από τη συλλογική ρήξη του προλεταριάτου με τις υπάρχουσες κοινωνικές δομές, την ολοκληρωτική ανατροπή του καθεστώτος οικονομικής εκμετάλλευσης (της βασικής καπιταλιστικής σχέσης) και την εγκαθίδρυση της προλεταριακής δικτατορίας πάνω στην αστική τάξη, είναι και το αντιθρησκευτικό ένοπλο (με φυσικά όπλα) του μαϊλιστικού λενινιστικού χώρου. Επί ετών οδηγούσαν οι μεταπολιτευτικές ένοπλες οργανώσεις του επαναστατικού μαϊλισμού τα χριστιανικά καθεστώτα σε εκτεταμένη τρεμούλα, σείοντας τα σαθρά κι ετοιμόρροπα θεμέλια του οικονομικού τους συστήματος. Πίστεψε η μπουρζουαζία κι οι προστατευτικοί μηχανισμοί της, ότι ξεμπέρδεψαν με το «αντάρτικο» του εν λόγω πολιτικού χώρου, αφού, όπως βαυκαλίζονταν, τον οδήγησαν επιτυχώς σε πολιτική και πρακτική αδράνεια. Ο εφιάλτης τους, όμως, ξανάρχισε. Κι αυτή τη φορά θα πέσουν σε οριστικό λήθαργο.

Κάθε θεσμός τους αποτελεί ένα όπιο για τις εργατικές λαϊκές μάζες, έναν παράγοντα καταστολής της αυθεντικής προλεταριακής οργής, έναν δηλητηριώδη κισσό που οδηγεί σε κώδικες «ανεκτής» και «μη ανεκτής» συμπεριφοράς, μια πλατφόρμα «διαπαιδαγώγησης» του προλεταριάτου με γνώμονα τις ζωτικές ανάγκες του καπιταλιστικού συστήματος και της αγοράς εργασίας. Κάθε αστικός θεσμός είναι ένα εύχρηστο για την κυριαρχία εργαλείο υποταγής της εργατικής τάξης στους νόμους του Κεφαλαίου και του, δημιουργημένου για την προάσπιση των συμφερόντων αυτού, Κράτους. Η εξόντωση των πραγματικά υγιών κοινωνικών και πολιτικά πρωτοπόρων στοιχείων που δρουν ενάντια στην ταξική πυρόσβεση και δημιουργούν συνεχώς κοινωνικές δομές αντιθέσμισης (δομές ρήξης κι ανατροπής των υπαρχόντων συσχετισμών στη σκακιέρα του ταξικού ανταγωνισμού), είναι πλέον επιτακτικής ανάγκης ζήτημα και πρωταρχικής σημασίας θέμα για το λούμπεν μεγαλοαστικό στρώμα της Ελλάδος, όπως και της καθεστηκυίας τάξης καθολικώς επί της υφηλίου. Δημιουργία (ναοί), αναβάθμιση (μεγαλύτεροι ναοί), εξοπλισμός (λιβανιστήρια, δισκοπότηρα, σκήπτρα) και διαρκής εκσυγχρονισμός (ηλεκτρονικές λειτουργίες και ιστοσελίδες) του άμεσου κατασταλτικού μηχανισμού, της Εκκλησίας της Αστυνόμευσης, δηλαδή.

Αν κάτι πρέπει να επανακτηθεί από το σημερινό προλεταριάτο για να προχωρήσει στην κατάληψη των μέσων παραγωγής και της εξουσίας (άρα και στην τελική οικειοποίηση του παραγόμενου πλούτου και την διαχείριση αυτού προς όφελος του ιδίου), αυτό είναι η χαμένη του δυναμική κι η αποσπασμένη από αυτό συλλογική συνείδηση, κάτι που θα αλλάξει ριζικά την αντιληπτική ικανότητα που έχει το ίδιο για τον εαυτό και θα αποτελέσει βασικό υποβοηθητικό υπομόχλιο για τα πρώτα ριζοσπαστικά βήματα της τάξης. Πέρα από τον ταξικό εχθρό, η σύγχρονη εργατική τάξη έχει να καταπολεμήσει μια πραγματικότητα που πηγάζει από λογικές ισχνότητας, ηττοπάθειας κι αδυναμίας. Λογικές που με τη σειρά τους πηγάζουν από την προώθηση της ιδιώτευσης και της απομόνωσης μέσα κι έξω από την εργασία. Η ήττα, η οργανωτική ανεπάρκεια, η ασυνταξία κι η απουσία ενωτικής ενιαίας συγκρότησης, έχουν οδηγήσει του κολασμένους της γης να απολέσουν την πίστη εν ιδίοις και να ενστερνιστούν σκοταδιστικά δόγματα που στρέφονται ενάντια στον διαλεκτικό υλισμό. Στα ίδια πλαίσια, θεωρούμε σαν οργάνωση, ότι ιδιαίτερο ρόλο στον ευνουχισμό του σύγχρονου εργαζόμενου, έχει επιτελέσει, λοιπόν, ο συγκεκριμένος αυτός ηλικιακός τομέας στη πλειοψηφία του.

Θύμα της αστικοποίησης και της πρώτης εκβιομηχάνισης, όπως κι αποδέκτης της επανειλημμένης, επί σειράς πολέμων κι ετών, κυρίαρχης προπαγάνδας της εθνικής ενότητας κι ομοψυχίας, η τρίτη ηλικία, έχει συμβάλει τα μέγιστα στην καταπολέμηση και την υπονόμευση μιας διηνεκούς ταξικής «ανησυχίας» που διακατέχει τον εργαζόμενο λαό. Οι πουριτανικές και συντηρητικές λογικές (εκτός δηλαδή του αριστερού κι αξιότιμου κομματιού της που έχει δώσει μάχες για την συλλογική μνήμη και τα προλεταριακά συμφέροντα) των ηλικιωμένων, απαύγασμα της καταγωγής κι ανατροφής τους, όπως κι απόρροια των κοινωνικών, οικονομικών και πολιτιστικών συνθηκών της εποχής, εντός της οποίας ανατράφηκαν, έχουν μεταφερθεί μεθοδευμένα στο νέο προλεταριάτο μέσω του αστικού θεσμού της οικογένειας, βασικής οπιούχας δομής του καπιταλιστικού συστήματος. Οι εργατικές μάζες οφείλουν να εφαρμόσουν το δόγμα της μηδενικής ανοχής στα συντηρητικά και βαθύτατα υπεύθυνα για τον κοινωνικό εκφασισμό, απολιθώματα της τρίτης ηλικίας, όπως και καλούνται από τα ενδότερα του ταξικού πυρήνα να μην επιδείξουν καμιά κοινωνική αλληλεγγύη σε τέτοια κοινωνικά εκτρώματα που λυμαίνονται τον πλούτο τον οποίο παράγουμε καθημερινώς.

Την τρικλοποδιά στην Εκκλησία της Αγίας Παρασκευής,

την έβαλε η 2^η Τρολεταριακή Διεθνής!

Ήταν ο παππούς σου στα SS;,

Κλίκες, μπάτσοι, γέροι, δικαστές!

Καμιά ειρήνη με τα γηρατειά,

Τρομοκρατία είναι η κυριακάτικη Εκκλησιά!

ΜΕΤΑΝΟΕΙΤΕ!

2^η Τρολεταριακή Διεθνής

Αντιθρησκευτικοί Πυρήνες του μ- λ χώρου

Προλεταριακές Περίπολοι Περιφερόμενων Απολειφαδιών για τη Μνήμη του Ν. Ζαχαριάδη

Ένοπλη Εργατοτρολική Κίνηση- Νίκανδρος Κεπέσης 1956

Ταξιαρχίες Ανέργων κι Ασφαλισμένων- «Δεν θα πληρώσουμε εμείς τις συντάξεις σας, επειδή δεν έχει λεφτά το ταμείο!»

Πολιτικά Πειραχτήρια της Περεστρόικας

Δημοσιογραφική Ένωση Τρόλων

★

Είναι ο Μάκης Μαϊλης ο Λένιν του σήμερα;

Ζητάμε συγγνώμη για την άσχημη ποιότητα. Είναι λόγω παλαιότητας της φωτογραφίας (Κρεμλίνο 1917).

Φρέσκο ΚΚΕ στη μαϊλική περίοδο!

Ατενίζοντας το μέλλον... Κεφ. 2

Αν ο Μαϊλης έπαιρνε το ΚΚΕ...
"Στα 'λεγα εγώ Μπογιόπουλε..."- Ορέστης Κολοζώφ!

Ο Παναγιώτης Μεντρέκας αναβαθμίστηκε!

Στην αναβάθμιση του λογισμικού του Π. Μεντρέκα προχώρησε το ΚΚΕ, αφού το προηγούμενο είχε παλιώσει και παρουσίαζε συνεχώς λειτουργικά προβλήματα στις ανακοινώσεις του κομμουνιστικού Cyborg.

Αποκλειστικές φωτογραφίες του ανανεωμένου Παναγιώτη εδώ:

Ατενίζοντας το μέλλον... Κεφ. 1

Τι θα γινόταν αν ο Μάκης Μαϊλης έπαιρνε το ΚΚΕ!

Αρχεία

Όπως διακηρύττουμε και μέσα από το καταστατικό μας, θεωρούμε την συλλογική τρολεταριακή μνήμη βασικό εργαλείο για την τρολική πάλη ενάντια στα διαχειριστικά καθεστώτα. Γι’ αυτόν τον λόγο ανοίγουμε για άλλη μια φορά το ιστορικό φωτογραφικό αρχείο της 2^ης Τ.Δ και παραθέτουμε δυο νέες εικόνες σοσιαλιστικού δέους και γραφικού κύρους.



1. Μα για ποιόν άλλο να επρόκειτο, παρά για τον πνευματικό υιό του Λέοντα Τρότσκι και τον αληθινό πιστό κι αλύγιστο συνεχιστή της «Διαρκούς Επανάστασης», τον Σ. Μάτσα, τον Σ. Μιχαήλ αλλιώς, τον Πατέρα του Τεταρτοδιεθνισμού. Ατενίζει τις εργατικές λαϊκές μάζες (από κάτω του) που εγκολπώνονται στα προστατευτικά πολιτικά του σκέλια, κραδαίνοντας τις κόκκινες παντιέρες του Κομμουνισμού και τις καρδιές της αφοσίωσης στην τροτσκιστική αλήθεια και τον πεφωτισμένο ηγέτη.



2. Ο Γιώργος Παπανδρέου (Γιωργάκης), ο Θεόδωρος Πάγκαλος (πολλών κυβικών πολιτική φιγούρα) κι ο Μιχάλης Χρυσοχοϊδης (γνωστός φίλος πολλών αντιεξουσιαστών) σε μια μοναδική αφίσα- παράδειγμα ιστορικής λαογραφίας- της εποχής του Υπαρκτού στην ΕΣΣΔ, βασικοί πρωταγωνιστές της θεατρικής κωμωδίας «Οι υπουργοί μου, οι σοσιαλιστές».

1ο Συνέδριο Υπαρξιακής Αναζήτησης
υπό την αιγίδα του ΜΥΡΙΖΑ

Ποιό το νόημα του ΣΥΡΙΖΑ; Ποιά η στάση του στο σήμερα; Που βαδίζουμε; Που πατάμε; Τι ψάχνουμε από την Αριστερά και την Ζωή; Ποια η αρχή και ποιό το τέλος του ΣΥΝ; Ποιό το νόημα της ύπαρξης; Υπάρχει; Υπάρχουμε; Τι είμαστε; Είμαστε χρήσιμοι; Μήπως να διαλυθούμε; Τι κάνουμε; Και τα μυστικά του σύμπαντος; Πιο αριστεροί ή πιο δεξιοί; Πιο δημοκρατικοί; Πιο σίγουροι; Ή πάλι όχι; Μήπως αναποφάσιστοι; Άραγε πρέπει; Ναι; Ίσως; Μήπως; Όχι; Παίζει; 50-50;

Ελάτε να ψαχτούμε παρέα...

Ομάδα Άμεσης Ψυχοθεραπείας κι Υπαρξιακής Αναζήτησης "ΜΥΡΙΖΑ"

για τον ΣΥΡΙΖΑ του αύριο!

Μας τα σφύριξε ένας τρόλος...

Νηστικό αρκούδι δεν επαναστατεί!

Ανάληψη ευθύνης για γερά στομάχια...

Σήμερα κι εντός του χρονικού διαστήματος 14:00 με 15:00, προχωρήσαμε σε ινκόγκνιτο κατανάλωση πρόχειρα μαγειρεμένου φαγητού, ευτελούς grill και κάκιστης ποιότητας ανθρακούχων ποτών, σε προγραμματισμένη εκδήλωση μεταπτυχιακών στο Κάτω Πολυτεχνείο. Όντας νηστικοί και αλγώντας ιδιαιτέρως πέριξ και κατά μήκος του λεπτού εντέρου, εισβάλλαμε από την κεντρική είσοδο, επί της Πατησίων, σε αίθουσα εκδηλώσεων της Αρχιτεκτονικής Σχολής, στην οποία θα ελάμβανε μέρος κι η εκδήλωση των τέως αποφοίτων και νυν μεταπτυχιακών σπουδαστών- καριεριστών της κακιάς ώρας.

Ντυμένοι στη πένα, με απαλλοτριωμένα από τα σπασμένα καταστήματα Glou (επί Δεκεμβρίου) κοστούμια, κομψές γραβάτες κι απαλλοτριωμένα- από υψηλά στελέχη της ΔΑΠ, της ΠΑΣΠ και της ΦΟΣ- λουστρίνια, προχωρήσαμε εντός της αιθούσης και καταναλώσαμε με ταξική λαγνεία, αλλά και γαλλική φινέτσα στις επιλογές μας, οτιδήποτε βρήκαμε πάνω στους φαντασμαγορικά στημένους μπουφέδες που έστηναν επί ώρες μεροκαματιάρηδες συνάδελφοι. Τα σκοτεινά κέντρα του μεταπτυχιακού θεάματος και το μεγαλοκαθηγητικό κατεστημένο, όπως και «κόκκινοι» φαιοχίτωνες του φοιτητοπατερισμού που παρευρίσκονταν στην εν λόγω εκδήλωση, ΔΕΝ βρέθηκαν για πρώτη φορά προ εκπλήξεως, αφού δεν πήραν χαμπάρι τίποτα ή όπως θα λέγαμε, «δεν μπόρεσαν να μυρίσουν παραπέρα από το σάπιο τους κουφάρι».

Στη συνέχεια χαθήκαμε συντεταγμένα στα στενά των Εξαρχείων πραγματοποιώντας συντόμου διαρκείας βόλτα προκειμένου διευκόλυνσης της πεπτικής δραστηριότητος, για να ακολουθήσουν στη συνέχεια χαώδεις κινήσεις παραπλάνησης των πεινασμένων κι αγανακτισμένων μεταπτυχιακών. Οι δυνάμεις των ΜΑΤ, πιστά αφοσιωμένες σε βίαιο φάγωμα διαφόρων κρεάτων έξω από το μαγαζί του δυνάστη Σάββα, δεν επιχείρησαν σε καμία περίπτωση την καταδίωξη μας, έπειτα κι από την σοσιαλιστικών ηθών εκπαίδευση που δέχθηκαν αυτές τις μέρες. Εν τη πάροδο σύντομης χρονικής περιόδου, βολεμένοι καθηγητές της έδρας και των ερευνών σε συνεργασία με τους μεταπτυχιακούς- παρέχοντες στους πρώτους την άμισθη εργασία τους, και τις Πρυτανικές Αρχές συγκεντρώθηκαν αυθορμήτως έξω από την πύλη και διετέλεσαν πρόχειρη συνέλευση που κατέληξε σε υπάκουη επιστροφή όλων στις θέσεις τους.

Φυσικά, όπως όλοι οι «δολοφόνοι», έτσι κι εμείς επιστρέψαμε μετά το πέρας ωρών στον «τόπο του εγκλήματος» για να βολιδοσκοπήσουμε αντιδράσεις, να εκτιμήσουμε τα αντανακλαστικά του ταξικού εχθρού και να γελάσουμε χαιρέκακα κι ειρωνικά. Εκεί, οι χωμένοι στις κομπίνες, νεκροθάφτες του προ της γενέσεως του πεθαμένου φοιτητικού κινήματος, περίμεναν με κράνη και παλούκια στα χέρια, πάσχοντες βαθύτατα από μανία καταδίωξης, το λεγόμενο «σύνδρομο της Μεσολογγίου». Πάνω στο στιγμιαίο θεαθήναι τα πνεύματα ανάψανε αμφίδρομα, όμως, η μιλιταριστική μας υπεροχή και τα παραπανίσια κιλά μας, οδήγησαν την κατάσταση σε άμβλυνση, με μετέπειτα υπογραφή συμφωνητικού (αντιστοίχου βεληνεκούς με το σύμφωνο Μολότοφ- Ρίμπεντροπ) που διασφάλιζε την ολομέτωπη επίθεση μας σε αυτούς και το δικαίωμα καταγγελίας στη συνέχεια από την πλευρά τους.

Εμείς, σαν Πεπτικός Αγώνας και λοιπές οργανώσεις, καταγγέλλουμε την επανειλημμένη συμπεριφορά τύπου θύματος, σαν προσωπική και πολιτική στάση, στάση που εν τέλει χαρακτηρίζει μια αναξιοπρεπή κι ηττοπαθή Αριστερά της συνεργασίας, της γκρίνιας και των εσχάτων εκπτώσεων. Θα ήμασταν σε θέση να συνεργαστούμε με αρκετά ικανά στομάχια εκ των κόλπων της, όμως, αυτά διαπνέονται από μια λάθος πολιτική λογική η οποία φθείρει σε καθημερινή βάση την αποθεματική τους ικανότητα, καθιστώντας τα αδύναμα και συνεπώς, ανίκανα να προχωρήσουν στην διεκπεραίωση μιας πιο μακρόπνοης στρατηγικής φαγοποτιού. Ασκούμε παράλληλα δριμύτατη κριτική σε συγκεκριμένους κύκλους των Εξαρχείων που εκμεταλλευόμενοι την στομαχική τους ανωτερότητα, στερούν πολύτιμη τροφή από τα στομάχια συμμαχικών δυνάμεων της Εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς, υποτιμώντας και προσβάλλοντας συλλογικές διαδικασίες, τριβές και σχέσεις εντός του ευρύτερου κινήματος.

Όσο για τους μεταπτυχιακούς δούλους και τους καθηγητικούς μούλους- μελλοντικούς Πρυτάνεις, τα λόγια μας θα είναι τροφή προς σκέψη... κι όχι ότι κι ότι, αλλά αγγούρια. Δυστυχώς για εσάς, κερδοσκοπικά λούμπεν παράσιτα, κακοντυμένοι μουργόλυκοι της διαφθοράς, ο τεχνοκρατικός «Διαφωτισμός» σας θα συναντήσει ένα οδυνηρό τέλος. Όσο εσείς θα διδάσκετε την «φωτοβολούσα» νοοτροπία της αγοράς, αλλά και την απαραίτητη γνώση για την μερική στελέχωση αυτής, εμείς θα διδάσκουμε τις Σκοτεινές Τέχνες της Προλεταριακής Επαναστάσεως και την συλλογική αυτοπροστασία της τάξης μας (και των στομαχιών της) από τα σαγόνια της τάξης που απαρτίζετε, είτε υπερασπίζεστε, αφεντικά και προδότες! Μαζί με εσάς, θα αδυνατίσουμε και κάθε είδους απόγονο του φασιστικού υποείδους, τόσο πολύ που να χρειαστεί παροχή τροφής από τα εξουσιαστικά κέντρα της Unicef κι άλλων παρόμοιων οργανώσεων αστικής φιλανθρωπίας κι ελεημοσύνης.

Το οργισμένο κοντοσούβλι, εξάλλου, όπως γυρνάει στη σούβλα, θα πάρει τους πάντες αμπάριζα. Εξάλλου, το λεει και γνωστή αφίσα του κέντρου... «Ν.Δ, ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ πράσινοι, Ένωση Κεντρώων- Βασίλης Λεβέντης, Πολιτικοί Σταυροφόροι της Ορθοδοξίας, Χαρίζω χρέη- χαρίζω οικόπεδα, Κόμμα Ελλήνων Αλλοδαπών- Που ‘σαι Παπαδόπουλε, φίλοι του ανθρώπου κ.α., είναι ΤΟ ΙΔΙΟ συνυπεύθυνοι για την ανθρώπινη εξαθλίωση και την παρεμπόδιση του ξεδιπλώματος της αναρχικής προοπτικής». Είναι εγκληματίες, είναι ένα και τ’ αυτό με τους δολοφόνους ιμπεριαλιστές παγκοσμίως, είναι οι έμπρακτοι υποστηρικτές (και στον ίδιο βαθμό κιόλας) της πολεμικής του οικονομικού ιμπεριαλισμού κι η βασική αιτία των δεινών της ανθρωπότητας. Το κεφάλαιο έρχεται δεύτερο! Εξάλλου οι προηγούμενοι το δημιούργησαν κι όχι αντίστροφα, όπως λανθασμένα πιστεύουν εκατοντάδες θεωρητικοί, εκατομμύρια αγωνιστές και τα συναφή.

Τέλος, προειδοποιούμε για μπαράζ κατανάλωσης φαγητού και ποτού σε επόμενες επιχειρούμενες εκδηλώσεις και συνευρέσεις τέτοιου τύπου, όπως και για αναμενόμενο φάγωμα σάντουιτς μεγατόνων εντός ολίγων ημερών. Εάν δεν συμμορφωθούν οι φυσικοί κι ηθικοί αυτουργοί της πείνας στην καπιταλιστική κοινωνία, απειλούμε ενεργά ότι θα γίνουμε ΠΙΟ ΠΑΧΥΣΑΡΚΟΙ από ποτέ! Απαιτούμε αναδιανομή του φαγητού υπέρ των προλεταριακών στομαχιών κι όχι υπέρ των κοιλαράδων της αστικής τάξης. Το φαγητό να ανήκει στους παραγωγούς του κι όχι στους καπηλευτές της εργατικής αξίας. Να τα ΦΑΜΕ, πριν μας τα φάνε!

Η επανάσταση δεν γίνεται με άδειο στομάχι!

Καταβροχθίζουμε τον σάπιο κόσμο του σήμερα, για να αφοδεύσουμε τον δικό μας ελεύθερο κόσμο του αύριο

Πεπτικός Αγώνας

Νηστικοί Προλεταριακοί Πυρήνες

Παχύσαρκοι ενάντια στο Σύστημα

Σκοτεινοί Διδάκτορες της Επανάστασης

Μαύρο σ’ όλα, μη πετάς το μπουκάλι Κόκα Κόλα

ΚΚΕ(φαγητού)

Σερβιρισμένος Βραχίονας της 2^ης Τ.Δ- «Οπλισμένα Μαχαιροπίρουνα»

Τάγμα Εργαζομένων στον ΟΤΕ- «Κάνω δύο δουλειές»

★

Διαλεκτικός Βηχισμός

Ο περσονισμός κι η πολιτική φωτογονία μέσα από τις ιδεολογικές νεφέλες των εναλλασσόμενων ταυτοτήτων.

Όπως μας διδάσκει το πολιτικό ρεύμα του Διαλεκτικού Βηχισμού, αποτελεί μεγάλο προσόν για έναν επαναστάτη να χαίρει της δυνατότητας εναλλαγής προσωπικοτήτων, οι οποίες οφείλουν να βρίσκονται σε συνεχή διαλεκτική σχέση μεταξύ τους. Ο αλύγιστος τροτσκιστής, Υιός του Τεταρτοδιεθνισμού, Παναγιώτης Βήχος ο Α’, εμπνευσμένος από τις ιερές Γραφές του Λέοντα Τρότσκι, μας εισάγει μέσα από τα συγγράμματα του στο φωτεινό μονοπάτι που πρέπει να ακολουθήσει το πνεύμα ενός επαναστάτη για να πραγματώσει αυτήν την εσωτερική συμφωνία των πολλών αντικρουόμενων εαυτών κι εν τέλει, να οδηγηθεί στην χειραφέτηση του, την απελευθέρωση του, δηλαδή, από τα δεσμά της λογικής και της σωφροσύνης.

Το Τριαδικό Δόγμα (Βήχος, Αέρια, Ήχος) μας διδάσκει πως μέσα από την εκπομπή αερίων και την αφόδευση, περνάμε από την παθητική αναπαραγωγή στην ενεργητική σχιζοφρένεια. «Πρώτα ενεργούμαστε και μετά ενεργούμε» επισημαίνει ο Άγιος Βήχος της Πετρούπολης σε ένα από τα σπάνια δοκίμια του που διασώθηκαν λερωμένα με περιττώματα του στους καμπινέδες του Κρεμλίνου.

Ο φωτοπεριοδισμός των προσωπικοτήτων κι η διπλή υποκειμενική όψη της διττής φαινομενικής φύσης του τροτσκιστικού προσανατολισμού (κι άλλα καταστασιακά κουραφέξαλα).

Ο μεγάλος επαναστάτης, Π. Βήχος, γράφει στο «Τι να κάνουμε; (αφού μας τελείωσε το χαρτί υγείας)»: «Η εναλλαγή των περσόνων οφείλει να διαπνέεται από μια περιοδικότητα, καθορισμένη από τον ίδιο τον σχιζοφρενή, όπως και να λαμβάνει χώρα στα πλαίσια ζυμώσεων και διαλόγων. Ειδάλλως, κανένα πολιτικό όφελος και καμία χρηστική αξία δεν μπορεί να καρπωθεί από αυτήν την πράξη...». Αυτά τα αείμνηστα λόγια του πεφωτισμένου βεζίρη της προλεταριακής «Βαγδάτης» έρχονται να ενισχύσουν φυσικά τις δομικές θέσεις αρχής της αυτού μεγαλειότητας και Χαλίφη του Χαλιφάτου των προλεταριακών μαζών, Σ. Μάτσα (ή Μιχαήλ, όπως τον αποκαλούν χαϊδευτικά οι εργατικές λαϊκές μάζες).

Ο Που Βου, μαζί με τον Σου Μου, ως δίδυμοι «Βούδες» του Τροτσκισμού, εμβαθύνουν με ιδιαίτερη αφοσίωση στην διαλεκτική σχέση περσονισμού και γραφικότητας, παράγοντες που οφείλει να σταθμίσει ο επίδοξος αναζητητής της επαναστατικής- τροτσκιστικής αλήθειας. Η διπλή υποκειμενική όψη αναφέρεται στην αλλαγή της κοινωνικής οπτικής και της πολιτικής σκοπιάς διαμέσου της αλλαγής προσωπικότητας, κοινώς, εαυτού, έτσι ώστε ο ακροατής να δύναται να αποκωδικοποιήσει τους φαινομενικά γραφικούς λόγους των μεγάλων ηγετών και να κατανοήσει την υποθαλπόμενη επικινδυνότητα αυτών (ενώ αντίθετα ο Καπιταλισμός αδιαφορεί...).

Η διττή φαινομενική φύση αναφέρεται στους επιφανειακά υπαρκτούς δύο δρόμους, αυτόν του Που Βου κι αυτόν του Σου Μου. Μόνο ο διαλογισμός της λεκάνης μπορεί να οδηγήσει τον επίδοξο Τροτσκιστή να αναγνωρίσει την μοναδικότητα του ΕΝΟΣ δρόμου, της μοναδιαίας υπόστασης της επαναστατικής αλήθειας, του γεγονότος, δηλαδή, ότι Πατήρ (Σ.Μ) και Υιός (Π.Β) είναι ένα και τ’ αυτό. Για τα λοιπά καταστασιακά κουραφέξαλα βλ. «Η Επανάσταση της καθημερινής αφόδευσης», «Το θέαμα της Κοινωνίας», «Τρομοκρατία ή ΕΕΚ», «Χωροταξία του Λεκανο-πεδίου», κ.α.

Η αλήθεια

«Η αλήθεια βρίσκεται στο ΕΕΚ, στο Πολιτικό Καφενείο, στο Κόμμα που θα αυτοδιαχειριστεί την παραγωγή για τους εργάτες κι όχι στους Sex Pistols, όπως μεθοδευμένα, χρόνια τώρα, σας παραπλανεί η Καπιταλιστική μηχανή μέσα από την γνωστή προπαγανδιστική της ταινία.», δηλώνει ο Σ. Μιχαήλ σε τιμητική του παρεύρεση στο συνέδριο της Βόλβης, όπου το ΠΑΣΟΚ επιχειρεί τους πρώτους του σοσιαλιστικούς διασκελισμούς, υπό την εποπτεία πάντα, του μεγάλου Πατέρα, Σάββα. «Είμαι, όποιος θέλω και θέλω, όποιον είμαι» θα δηλώσει λίγο αργότερα σε δικτυακή ομιλία του, ο σοφιστής του Τεταρτοδιεθνισμού, Π. Βήχος, διαγράφοντας ομόφωνα (1000 ψήφοι, 1000 περσόνες) το απολωλώς πλέον πρόβατο και πάλαι ποτέ σύντροφο του, Ανατροπέα.

Στο σήμερα, φήμες θέλουν κρίση να γρονθοκοπεί το ιστορικό Κόμμα, έπειτα κι από τα χαμηλά εκλογικά ποσοστά του, και τους δύο δασκάλους του Τροτσκισμού να διασταυρώνουν τα λεκτικά τους ξίφη σε μια κούρσα πολιτικού κορεσμού και θανάτου για την διαδοχή του Θώκου. Έντονα τα πυρά του Σ. Μιχαήλ προς τον Π. Βήχο, όπως διαφαίνεται από τις δηλώσεις του. «Για να κάνεις την Επανάσταση, πρέπει να έχεις Α... Αφάνα!», βαυκαλίστηκε ο παραμελημένος ηγέτης, τιθέμενος εμφανώς υποτιμητικά απέναντι στην αδυναμία εναγκαλισμού των προλεταριακών μαζών από τον «σύντροφο» και πλέον εσωτερικό αντίπαλο του. «Ότι γυαλίζει, δεν είναι χρυσός... είναι καράφλα, ένδεια επαρκούς τριχωτής εκτάσεως και συνεπακόλουθα φτώχια πολιτικών κριτηρίων», συνέχισε, χλευάζοντας τον.

Από την άλλη, ο Π. Βήχος απάντησε με ιδιαίτερη απαξίωση και ηπιότητα στους τόνους. «Η νηνεμία του Πολιτικού μου Γραφείου είναι η κατάσταση πριν από το ξέσπασμα του περσονικού Κυκλώνα μου. Δεν θα ξέρει με ποιόν μιλάει ο κ. Μιχαήλ...», προειδοποίησε και συνέχισε, λέγοντας: «Εγώ δημιούργησα τον Σάββα. Είναι άλλη μια περσόνα μου που της προσέδωσα ψυχή και σώμα μέσα από τον δικτυακό μου τόπο συνεύρεσης των προσωπικοτήτων μου. Μια μέρα, ζορίστηκα ιδιαιτέρως εις τας οικείας μου, καθήμενος άνωθεν του μαξιλαρακίου της λεκάνης και ενεργούμενος με χαρακτηριστική δυσκολία, με αποτέλεσμα να προσευχηθώ εις τον μεγάλο Λέοντα Τρότσκι τον Μεγαλόκαρδο να με βοηθήσει σε αυτή τη δύσκολη στιγμή και με μόνο αντάλλαγμα να ζωντανέψω τον Σάββα (κάτι που ο Λέοντας ο Λεοντόκαρδος πολύ επιθυμούσε). Έτσι, γεννηθείσας τοιούτος, αφοσιώθηκα στην θεωρητική του κατάρτιση και δαύτος έστρεψε το γνωστικό του οπλοστάσιο εναντίον μου εν κατακλείδι... Αίσχος, Ωιμέ, τι αίσχος!».

Ιδεολογικό Όργανο της 2ης Τ. Δ



Θεωρητικοί πυρήνες παραχάραξης του Τροτσκισμού



Λέσχη Εγκληματιών της Ιστορίας



★

Φέτος, να το ρίξω; Άραγε; Μήπως; Ίσως; Αξίζει;

Φέτος, οι εκλογές έχουν όνομα! Μη σκέφτεσαι άλλο...

Κι η Κουμουνδούρου από πίσω!

Οι νέες αποκαλύψεις μας για την ιστορική συμμαχία του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, με την Α. Παπαρήγα να είναι ο πραγματικός Ρούσβελτ, τάραξαν τα στάσιμα νερά της Κουμουνδούρου, αναγκάζοντας την να φέρει στο φως φωτογραφίες του Α. Τσίπρα από το 1916 και τις ομιλίες του στα έδρανα του Κρεμλίνου. Ο Αλέξης φαίνεται να κρατάει τα ηνία της παλαιότητας...

Όταν ο πρόεδρος του Συν ρωτήθηκε για το πως διατηρείται τόσο νέος έπειτα από 93 χρόνια, μας παρέπεμψε στα θαύματα του σοσιαλισμού, την απελευθέρωση των παραγωγικών δυνάμεων και την εφεύρεση του φίλτρου νεότητας.