Διαλεκτικός Βηχισμός

Ο περσονισμός κι η πολιτική φωτογονία μέσα από τις ιδεολογικές νεφέλες των εναλλασσόμενων ταυτοτήτων.

Όπως μας διδάσκει το πολιτικό ρεύμα του Διαλεκτικού Βηχισμού, αποτελεί μεγάλο προσόν για έναν επαναστάτη να χαίρει της δυνατότητας εναλλαγής προσωπικοτήτων, οι οποίες οφείλουν να βρίσκονται σε συνεχή διαλεκτική σχέση μεταξύ τους. Ο αλύγιστος τροτσκιστής, Υιός του Τεταρτοδιεθνισμού, Παναγιώτης Βήχος ο Α’, εμπνευσμένος από τις ιερές Γραφές του Λέοντα Τρότσκι, μας εισάγει μέσα από τα συγγράμματα του στο φωτεινό μονοπάτι που πρέπει να ακολουθήσει το πνεύμα ενός επαναστάτη για να πραγματώσει αυτήν την εσωτερική συμφωνία των πολλών αντικρουόμενων εαυτών κι εν τέλει, να οδηγηθεί στην χειραφέτηση του, την απελευθέρωση του, δηλαδή, από τα δεσμά της λογικής και της σωφροσύνης.

Το Τριαδικό Δόγμα (Βήχος, Αέρια, Ήχος) μας διδάσκει πως μέσα από την εκπομπή αερίων και την αφόδευση, περνάμε από την παθητική αναπαραγωγή στην ενεργητική σχιζοφρένεια. «Πρώτα ενεργούμαστε και μετά ενεργούμε» επισημαίνει ο Άγιος Βήχος της Πετρούπολης σε ένα από τα σπάνια δοκίμια του που διασώθηκαν λερωμένα με περιττώματα του στους καμπινέδες του Κρεμλίνου.

Ο φωτοπεριοδισμός των προσωπικοτήτων κι η διπλή υποκειμενική όψη της διττής φαινομενικής φύσης του τροτσκιστικού προσανατολισμού (κι άλλα καταστασιακά κουραφέξαλα).

Ο μεγάλος επαναστάτης, Π. Βήχος, γράφει στο «Τι να κάνουμε; (αφού μας τελείωσε το χαρτί υγείας)»: «Η εναλλαγή των περσόνων οφείλει να διαπνέεται από μια περιοδικότητα, καθορισμένη από τον ίδιο τον σχιζοφρενή, όπως και να λαμβάνει χώρα στα πλαίσια ζυμώσεων και διαλόγων. Ειδάλλως, κανένα πολιτικό όφελος και καμία χρηστική αξία δεν μπορεί να καρπωθεί από αυτήν την πράξη...». Αυτά τα αείμνηστα λόγια του πεφωτισμένου βεζίρη της προλεταριακής «Βαγδάτης» έρχονται να ενισχύσουν φυσικά τις δομικές θέσεις αρχής της αυτού μεγαλειότητας και Χαλίφη του Χαλιφάτου των προλεταριακών μαζών, Σ. Μάτσα (ή Μιχαήλ, όπως τον αποκαλούν χαϊδευτικά οι εργατικές λαϊκές μάζες).

Ο Που Βου, μαζί με τον Σου Μου, ως δίδυμοι «Βούδες» του Τροτσκισμού, εμβαθύνουν με ιδιαίτερη αφοσίωση στην διαλεκτική σχέση περσονισμού και γραφικότητας, παράγοντες που οφείλει να σταθμίσει ο επίδοξος αναζητητής της επαναστατικής- τροτσκιστικής αλήθειας. Η διπλή υποκειμενική όψη αναφέρεται στην αλλαγή της κοινωνικής οπτικής και της πολιτικής σκοπιάς διαμέσου της αλλαγής προσωπικότητας, κοινώς, εαυτού, έτσι ώστε ο ακροατής να δύναται να αποκωδικοποιήσει τους φαινομενικά γραφικούς λόγους των μεγάλων ηγετών και να κατανοήσει την υποθαλπόμενη επικινδυνότητα αυτών (ενώ αντίθετα ο Καπιταλισμός αδιαφορεί...).

Η διττή φαινομενική φύση αναφέρεται στους επιφανειακά υπαρκτούς δύο δρόμους, αυτόν του Που Βου κι αυτόν του Σου Μου. Μόνο ο διαλογισμός της λεκάνης μπορεί να οδηγήσει τον επίδοξο Τροτσκιστή να αναγνωρίσει την μοναδικότητα του ΕΝΟΣ δρόμου, της μοναδιαίας υπόστασης της επαναστατικής αλήθειας, του γεγονότος, δηλαδή, ότι Πατήρ (Σ.Μ) και Υιός (Π.Β) είναι ένα και τ’ αυτό. Για τα λοιπά καταστασιακά κουραφέξαλα βλ. «Η Επανάσταση της καθημερινής αφόδευσης», «Το θέαμα της Κοινωνίας», «Τρομοκρατία ή ΕΕΚ», «Χωροταξία του Λεκανο-πεδίου», κ.α.

Η αλήθεια

«Η αλήθεια βρίσκεται στο ΕΕΚ, στο Πολιτικό Καφενείο, στο Κόμμα που θα αυτοδιαχειριστεί την παραγωγή για τους εργάτες κι όχι στους Sex Pistols, όπως μεθοδευμένα, χρόνια τώρα, σας παραπλανεί η Καπιταλιστική μηχανή μέσα από την γνωστή προπαγανδιστική της ταινία.», δηλώνει ο Σ. Μιχαήλ σε τιμητική του παρεύρεση στο συνέδριο της Βόλβης, όπου το ΠΑΣΟΚ επιχειρεί τους πρώτους του σοσιαλιστικούς διασκελισμούς, υπό την εποπτεία πάντα, του μεγάλου Πατέρα, Σάββα. «Είμαι, όποιος θέλω και θέλω, όποιον είμαι» θα δηλώσει λίγο αργότερα σε δικτυακή ομιλία του, ο σοφιστής του Τεταρτοδιεθνισμού, Π. Βήχος, διαγράφοντας ομόφωνα (1000 ψήφοι, 1000 περσόνες) το απολωλώς πλέον πρόβατο και πάλαι ποτέ σύντροφο του, Ανατροπέα.

Στο σήμερα, φήμες θέλουν κρίση να γρονθοκοπεί το ιστορικό Κόμμα, έπειτα κι από τα χαμηλά εκλογικά ποσοστά του, και τους δύο δασκάλους του Τροτσκισμού να διασταυρώνουν τα λεκτικά τους ξίφη σε μια κούρσα πολιτικού κορεσμού και θανάτου για την διαδοχή του Θώκου. Έντονα τα πυρά του Σ. Μιχαήλ προς τον Π. Βήχο, όπως διαφαίνεται από τις δηλώσεις του. «Για να κάνεις την Επανάσταση, πρέπει να έχεις Α... Αφάνα!», βαυκαλίστηκε ο παραμελημένος ηγέτης, τιθέμενος εμφανώς υποτιμητικά απέναντι στην αδυναμία εναγκαλισμού των προλεταριακών μαζών από τον «σύντροφο» και πλέον εσωτερικό αντίπαλο του. «Ότι γυαλίζει, δεν είναι χρυσός... είναι καράφλα, ένδεια επαρκούς τριχωτής εκτάσεως και συνεπακόλουθα φτώχια πολιτικών κριτηρίων», συνέχισε, χλευάζοντας τον.

Από την άλλη, ο Π. Βήχος απάντησε με ιδιαίτερη απαξίωση και ηπιότητα στους τόνους. «Η νηνεμία του Πολιτικού μου Γραφείου είναι η κατάσταση πριν από το ξέσπασμα του περσονικού Κυκλώνα μου. Δεν θα ξέρει με ποιόν μιλάει ο κ. Μιχαήλ...», προειδοποίησε και συνέχισε, λέγοντας: «Εγώ δημιούργησα τον Σάββα. Είναι άλλη μια περσόνα μου που της προσέδωσα ψυχή και σώμα μέσα από τον δικτυακό μου τόπο συνεύρεσης των προσωπικοτήτων μου. Μια μέρα, ζορίστηκα ιδιαιτέρως εις τας οικείας μου, καθήμενος άνωθεν του μαξιλαρακίου της λεκάνης και ενεργούμενος με χαρακτηριστική δυσκολία, με αποτέλεσμα να προσευχηθώ εις τον μεγάλο Λέοντα Τρότσκι τον Μεγαλόκαρδο να με βοηθήσει σε αυτή τη δύσκολη στιγμή και με μόνο αντάλλαγμα να ζωντανέψω τον Σάββα (κάτι που ο Λέοντας ο Λεοντόκαρδος πολύ επιθυμούσε). Έτσι, γεννηθείσας τοιούτος, αφοσιώθηκα στην θεωρητική του κατάρτιση και δαύτος έστρεψε το γνωστικό του οπλοστάσιο εναντίον μου εν κατακλείδι... Αίσχος, Ωιμέ, τι αίσχος!».

Ιδεολογικό Όργανο της 2ης Τ. Δ



Θεωρητικοί πυρήνες παραχάραξης του Τροτσκισμού



Λέσχη Εγκληματιών της Ιστορίας



★