Ανάληψη ευθύνης
(Από υπεύθυνα τρόλς για ανεύθυνες ΣΟ)
Το δημοσιονομικό έλλειμμα και το δημόσιο χρέος ήταν η αρχή...
«Η πιο ύπουλη εξουσία είναι η άτυπη... Αυτή που επικαλείται θεούς και δαίμονες για να διαψεύσει την ύπαρξη της, αυτή που καλύπτεται με οριζόντιους- επαναστατικούς πολιτικούς μανδύες για να κρύψει χυδαιότητες κι αποτροπιασμούς.»
*Μπαρμπούνι Μαμούνι
«Τον βλέπεις αυτόν; Αυτός είναι μεγάλος ηγέτης. Θα κάνει την επανάσταση όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στην Ευρώπη»
**Στάλιν προς Σαπαρμουράτ Νιγιαζόφ
Είναι φανερό, ότι η διαχειριστική τάξη του athens indymedia «νίπτει τα χείρας» έμπροσθεν των μεγάλων (όπως η ιδία βαυκαλίζεται) ευθυνών της. Η Συντακτική Ομάδα του μέσου (εφεξής αναφερόμενη ως ΣΟ) τελεί υπό καλπάζουσα υπαρξιακή κρίση και ενδίδει συνεχώς στην οργανωτική της ανυπαρξία, στην απουσία σοβαρών πολιτικών κριτηρίων και στην αδυναμία της να φέρει εις πέρας ένα έργο το οποίο η ίδια ετσιθελικά ανέλαβε. Είναι γεγονός, ότι τα μέλη της βυσσοδομούν κτηνωδώς πάνω στο σώμα μιας (καταχρηστικά ονομαζόμενης) αντιπληροφόρησης που στη πάροδο του χρόνου ψυχορραγεί αβοήθητη, ανέλπιδη και εν τέλει καταδικασμένη στο σηπτικό απαύγασμα της αντιληπτικής, κριτικής και συχνά μεθοδευμένης ανικανότητας αυτών των ανθρώπων. Η αγάπη μας για την ελευθερία του λόγου, για τις πάλαι ποτέ ένδοξες εποχές αυτού του τότε κινηματικού μέσου και την συμβολή του στους εκάστοτε αγώνες, αποτέλεσε ένα αφυπνιστικό λάκτισμα στη τρολεταριακή μας συνείδηση, την οποία χρησιμοποιήσαμε ως εφαλτήριο γι’ αυτήν μας την «υπόγεια» επίθεση.
Η αμάθεια, η ισοπεδωτική λογική του «πολιτικά ορθού», η μηδενιστική προσέγγιση του «ενός και μόνο δρόμου» και τέλος, το νεφέλωμα της πολιτικής ένδειας που θολώνει τα μυαλά των διαχειριστών, είναι κάποια από τα χαρακτηριστικά μιας ξεπεσμένης- έκπτωτης (κι όχι με την έννοια του εωσφορικού παραδείγματος) Σ.Ο που αντικαθιστά την αμεσοδημοκρατία με την προσωπολατρική υπακοή σε έναν ηγέτη που λαϊκίζει (περήφανα αφού το δηλώνει κι ο ίδιος) και την τεράστια κινηματική γκάμα ειδήσεων κι απόψεων με ένα στείρο αναρχικό θεματολόγιο.
«Αναρχικό» καλύτερα, αφού οι «οριζόντιες δομές» (που επικαλούνται) κι η επιλεκτική δημοσίευση έχουν αποδειχθεί ένας ευτελής πολιτικός μανδύας που καλύπτει συχνά τις μεγαλύτερες χυδαιότητες κι αποτροπιασμούς. Τι συμβαίνει, όμως, όταν τέτοιες καλτ προσωπικότητες αποκτούν, αυτό που κάποιοι τρολετάριοι ονομάζουμε θεσμική εξουσία, όταν μπορούν να κόβουν απόψεις με τις οποίες διαφωνούν, αλλά οι οποίες ανήκουν εντός των πλαισίων αυτού που συναντάμε σε κάθε περίοδο της τρολεταριακής ιστορίας και είναι γνωστό ως κίνημα, ως συνιστώσα διαφόρων υποκειμένων (συλλογικών κι ατομικών) με κοινά συμφέροντα;
Μέσα στον ανταγωνισμό των τάξεων, υπάρχει κι ένας εσωτερικός ανταγωνισμός κοινωνικών ομάδων. Εμείς, ως τρολετάριοι, ως όντα των αστικών σπηλαίων, αναζητώντας δρόμους κι ορίζοντες μέσα από το θεωρητικό μας οπλοστάσιο, στρέφουμε τα λεκτικά κανόνια μας ενάντια σε φτηνούς αγκιτάτορες, εξαγοράσιμες συνειδήσεις και διατιθέμενη σε τιμές κοψοχρονιάς αντιπληροφόρηση. Διεξάγουμε τρολεταριακή πάλη με κάθε υπάρχων μέσο για να προασπίσουμε το πνεύμα της ελεύθερης, μη κομματικά (έστω κι άτυπα) ελεγχόμενης διακίνησης των πληροφοριών, ανταλλαγής των απόψεων και κυκλοφορίας των αγώνων μέσα από ένα διαδικτυακό κινηματικό δίαυλο επικοινωνίας των αγωνιζόμενων κοινωνικών ομάδων της τάξης μας.
Κρατάμε την τρολεταριακή μνήμη ΖΩΝΤΑΝΗ, ΕΝΕΡΓΗ κι ΑΦΥΠΝΙΣΜΕΝΗ.
Δείχνουμε ότι τα τρολεταριακά αντανακλαστικά δεν έχουν πεθάνει, ότι η τρολεταριακή φλόγα της αμφισβήτησης, της ανυποταγής και της ρήξης είναι ακόμα ΑΝΑΜΜΕΝΗ κι έτοιμη να κατακλύσει τις καρδιές των ανήσυχων ανθρώπων που δεν επαναπαύονται στη σιγουριά που τους προσφέρουν έτσι απλόχερα οι καλοθελητές της διαχείρισης. Η ανάθεση είναι κι αυτή δείγμα αδυναμίας, ηττοπάθειας, ισχνότητας, ασθενούς αυτοπεποίθησης και παντελούς έλλειψης μιας προ πολλού χαμένης συλλογικής δυναμικής, της τρολεταριακής.
Κι επειδή, στις ΣΟΪΚΕΣ κοινωνίες, οι υλικές συνθήκες είναι αυτές που καθορίζουν κατά κόρον τις ανθρώπινες συνειδήσεις, εμείς βρεθήκαμε φτωχοί τρολετάριοι απέναντι στο διαχειριστικό κτήνος της «οπλικής» (δυνατότητα κοψίματος, κωδικοί admin, ban) υπεροχής. Αν και με πενιχρά μέσα (άντε καμιά καλή ιδέα που και που), αποφασίσαμε και καταφέραμε να τρολάρουμε το μέσο, δημοσιεύοντας ένα φαινομενικά «αθώο» κείμενο, παγιδευμένο, όμως, με πολλά κιλά εκρηκτικής τρολιάς, ικανής ν’ ανατινάξει ένα ολόκληρο οικοδομικό τετράγωνο εγκεφαλικών κυττάρων.
Αναφερόμενοι φυσικά στο άρθρο «Δημοσιονομικό έλλειμμα και δημόσιο χρέος», προσπεράσαμε το φασιστικό μέτρο της προέγκρισης, αφού μάλλον πληρούσαμε τα κριτήρια για τον ανυποψίαστο διαχειριστή και δείξαμε για άλλη μια φορά πόσο εύκολα μπορεί να δημοσιευτεί το οτιδήποτε αρκεί να φαίνεται κάτι «κλασικό» με μια πρώτη πρόχειρη ματιά. Αποφασίσαμε να δράσουμε τη νύχτα για να μην υπάρξουν αθώοι εγκέφαλοι που θα τη πληρώσουν...
Το μήνυμα είναι ένα!
Όταν πρόκειται για θέμα με το οποίο η ΣΟ συμφωνεί είτε στέκεται αδιάφορη, ότι και ν’ ανεβεί μένει, καθότι δεν ελέγχεται κι ιδιαιτέρως. Όταν πρόκειται για ζητήματα τρομοκρατικών χτυπημάτων που θίγουν τις κινηματικές διαδικασίες, «ύποπτες» προβοκάτσιες ή κριτική με πολιτική επιχειρηματολογία για διάφορα γεγονότα τα οποία η ΣΟ ένθερμα υπερασπίζεται με οπαδική μανία, τότε η δημοσίευση ή το σχόλιο ατύχησε μαζί με τον «αντιφρονούντα» που το δημοσίευσε...
Παραθέτουμε «υπόγειες» εισαγωγές φράσεων εντός του κειμένου, οι οποίες με ένα απλό γρήγορο διάβασμα θα είχαν ευκόλως ανακαλυφθεί.
- «...ορισμένων ζητημάτων, όπως η ελαστική καμπυλότητα του δημοσιονομικού κβαντικού κενού που απορροφά κατά κόρον διαχειριστές αντίστοιχων με αυτό, μέσων. Τα ζητήματα αυτά αφορούν όλες τις διαχειριστικές ομάδες...»,
- «...Τα δεδομένα βάσει των οποίων υπολογίστηκαν στο δημοσιονομικό έλλειμμα του 2007 ορισμένες δαπάνες, όπως αυτές που αφορούσαν την επανίδρυση του δήμου Καλλιθέας, έπειτα από ισοπεδωτική εκπομπή αερίων γνωστού μουσικοσυνθέτη...»,
- «Σχολιάζοντας την ανακοίνωση της Euro stat, η Αμέλια Τόρες, εκπρόσωπος του αρμόδιου για τις νομισματικές υποθέσεις επιτρόπου Σβεντνάι Μπεν Μάτσα... να αποδεσμευτούν οι κατάλληλοι πόροι για την ανάσα των ρυθμών ανάπτυξης και τη δημιουργία θέσεων αφόδευσης.»
Είμαστε ένα τίποτα που πασχίζει να γίνει το παν, ένας άσημος βαρύτονος που σκοπεύει να αντικαταστήσει το αστικοδημοκρατικό μουσικό ιδεώδες της Μαρία Κάλλας, ένας πιγκουίνος χωρίς πόδια που μια μέρα θα κάνει τον γύρο του κόσμου, ένα ορφανό τρόλ που παραγκωνισμένο από τις ταξικές αντιθέσεις και τις κοινωνικές ανισότητες καταλήγει πίσω στην σπηλιά του για να αλλάξει τον κόσμο...
Είμαστε πολύ παραπάνω από όσα νομίζατε ποτέ!
Κι αυτό... γιατί είμαστε τρολετάριοι, ενωμένοι, απέναντι σε όσους μας θέλησαν ιστορικό έκθεμα στo μουσείo ενός παθητικού, πλαστικοποιημένου, απονεκρωμένου indymedia και της βαλσαμωμένης αντιπληροφόρησης του.
Τέλος, προειδοποιούμε αυτή τη ΣΟ και κάθε άλλη επίδοξη ΣΟ, πως σε περίπτωση που κοπεί η τρολιά μας θα εξαπολύσουμε μαζικό παγκόσμιο τρόλινγκ με Torpak, Vidallia και XbBrowser 24/7...
Ο αγώνας για ένα ελεύθερο indymedia συνεχίζεται!
Ένοπλη Εργατοτρολική Κίνηση - Ε.Ε.Κ - Νίκανδρος Κεπέσης 1956
1η Φράξια Τρολεταριακής Αυτονομίας - Τρολετάριοι, υπεύθυνοι στα ταξικά τους καθήκοντα
2η Φράξια για την υπεράσπιση της μνήμης του Ιωσήφ Στάλιν - Νυκτερινές Τρολεταριακές Περίπολοι «Υπόγειας» Εφόδου
Υ.Γ*: Πρόκειται για όνομα και ρητό δικής μας έμπνευσης...
Υ.Γ**: Αυτά είναι τα λόγια του μεγάλου Ιωσήφ προς τον μεγάλο κομμουνιστή Σαπαρμουράτ Νιγιαζόφ (αρχηγό μετέπειτα το 1985 του ΚΚ του Τουρκμενιστάν) στο 19ο Συνέδριο του ΚΚΣΕ το 1952, αναφερόμενος στον αείμνηστο Επαναστάτη Ν. "Che" Ζαχαριάδη, έπειτα από μαρτυρία του αλύγιστου βετεράνου κομμουνιστή Νίκανδρου Κεπέση (γνωστού για την ηρωϊκή αντιπαράθεση του στο φτου.. φτου.. τρισκατάρατο όπιο.. του χρουτσωφικού ρεβιζιονισμού, στο συνέδριο της Τασκένδης στα τέλη του '55).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου