72 να είναι οι ώρες σας!
(επίσης κι οι ψήφοι σας)
...παράσιτα της λούμπεν (και μη) αστικής τάξης, εργολάβοι, εφοπλιστές, τραπεζίτες, μεγαλοκαρχαρίες, εργοδότες, ΑΦΕΝΤΙΚΑ...
ΛΑΡΚΟ, εργοτάξια, ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ Α.Ε, ΔΕΗ, εργοστάσια
κι οι επίσημα καταμετρημένοι εργατικοί θάνατοι φτάνουν τους 72. Παραγράφοντας, δηλαδή, τους θανάτους μεταναστών συναδέλφων που ανταγωνίζονται ισάξια το προαναφερθέν νούμερο κι αγνοώντας πλήρως τις βαριές (έως και θανατηφόρες μακροπρόθεσμα) ασθένειες που πιστώνονται χιλιάδες εργαζόμενοι από την εντατική υπερεργασία, την οποία επιβάλλουν οι νόμοι του κέρδους και της απροσπέλαστης συσσώρευσης. Όσο για τους τραυματισμούς, αυτοί αγγίζουν αστρονομικά μεγέθη! Στους χώρους δουλειάς "πέφτουν κορμιά"... κυριολεκτικά πλέον και με πρωτοφανή συχνότητα (ένας νεκρός εργάτης ανά τρεις μέρες, δεδομένης και της τεράστιας καμπής- "κοιλιάς" του κατασκευαστικού κλάδου).
Οι υπεύθυνες αρχές εθελοτυφλούν μπροστά στις επιταγές του Κεφαλαίου και τις φιλελεύθερες οδηγίες του, αφήνοντας τους εργοδότες ως ηθικούς (και φυσικούς έμμεσα) αυτουργούς ατιμώρητους, να σουλατσάρουν ελεύθερα στην αγορά και να ανακυκλώνουν εκ νέου το αναλώσιμο (όπως βλέπει κι ο πιο δύσπιστος πια) εργατικό δυναμικό χαμηλού αντιτίμου που εκμεταλλεύονται. Κρίση για τ'αφεντικά σημαίνει κίνδυνος για απώλειες κερδών, αυτό συνεπάγεται απολύσεις, συντήρηση και πιθανή μείωση της παραγωγικότητας, περικοπές κόστους, άρα εντατικοποίηση της εργασίας.
Τη δουλειά που βγάζαν κάποτε 10 σε οκτώ ώρες, τώρα αναγκάζονται να την βγάζουν 5 σε δέκα και δώδεκα ώρες (μη πούμε και οκτώ πολλές φορές), εκ των οποίων οι περισσότερες αναγράφονται στα υποδήματα των λαδωμένων επιθεωρήσεων εργασίας και της ξεπουλημένης, κομματικής, "συνδικαλιστικής" γραφειοκρατίας των ρουσφετιών και της ηττοπάθειας, ως απλήρωτες υπερωρίες. Όπως στα ίδια υποδήματα αναγράφονται και τ'απομεινάρια της κοινωνικής ασφάλισης, όπως στα ίδια υποδήματα αναγράφονται όλες οι περιπτώσεις ευτελιστικής μεταχείρισης- εκμετάλλευσης εργαζομένων... για να μπορεί ο "κ." Παναγόπουλος μ' αυτά να σβήνει τα πούρα του πάνω στο αίμα τόσων αδικοχαμένων συναδέλφων.
Και πλέον, πέρα από τη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη και κάποια εργοστάσια μεταποίησης, τα περισσότερα "ατυχήματα" δεν συμβαίνουν από ελλιπή μέτρα ασφαλείας, αλλά από τους ξέφρενους ρυθμούς παραγωγής που δημιουργούν αμέλεια, αφηρημάδα, σύγχυση, στρες και πίεση στους συναδέλφους, για τους οποίους κι η παραμικρή παράλειψη μπορεί να καταστεί θανατηφόρα. Η καρδιά μας πάει σ' αυτούς και τις οικογένειες τους, όπως και σε όλα τα ταξικά αδέρφια μας παγκοσμίως... Μόνη δικαίωση για όλους μας, θα είναι ένας σαρωτικός ταξικός αγώνας ενάντια σ' αυτούς (εργοδότες) που εκμεταλλεύονται την εργασία μας, αποσπάνε την αξία της από τους πραγματικούς της ιδιοκτήτες (εμάς), ιδιοποιούνται το αποτέλεσμα της δικής μας δουλειάς, βγάζουν κέρδος απ' αυτό και τελικά μας σκοτώνουν... γιατί αυτό κάνουν (άλλους νωρίς, άλλους αργότερα)!
Η μόνη "κακιά ώρα" στον Καπιταλισμό, είναι ο Καπιταλισμός ο ίδιος!
Αφεντικά, το νού σας δολοφόνοι!
Υ.Γ: Όταν αναφερόμαστε στην έννοια του Κεφαλαίου, προφανώς αναγνωρίζουμε ότι λειτουργεί πλέον σε παγκόσμιο επίπεδο κι όχι περιχαρακωμένο εντός εθνικών οικονομιών που ελάχιστα πλέον μπορούν να πράξουν μπροστά στους γιγαντιαίους οικονομικούς οργανισμούς. Το γεγονός ότι η πολιτική στρατηγική της χώρας μας ελάχιστο ρόλο παίζει για τις ισχυρότερες οικονομίες του πλανήτη και για το πλάνο ανάπτυξης που επιβάλλουν καθολικά, δεν άρει το μερίδιο ευθύνης από κανένα ντόπιο εργοδοτικό μυξόφλεμμα... Εξάλλου, η Ελλάδα αποτελεί αντίστοιχου βεληνεκούς ιμπεριαλιστική δύναμη για τα Βαλκάνια και τις αναπτυσσόμενες οικονομίες τους.
Το πρόταγμα μας ΔΕΝ είναι η οικονομική παγκοσμιοποίηση από τα πάνω
είναι η εργατική αλληλεγγύη και ο προλεταριακός διεθνισμός
2nd Global Union of Trolls, αλλά κι εργαζόμενοι επίσης
(γιατί κάποια θέματα απλά δεν σηκώνουν πλάκα...)
★
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου